,,Þá elskum við Kögun, Halldór og Gift"

Enn virðist vera á vappi í þjóðfélaginum hópur einkennilegra manna, sem reiðubúnir eru að framlengja dauðastríð gömlu Framsóknarmaddömunnar. Eins og upplýst fólk veit og gerir sér grein fyrir, þá er heilsufar Framsóknarmaddömunnar með þeim ósköpum að með réttu lagi ætti hún að vera fyrir löngu dauð. Þessari gömlu kerlingarskjátu, sem marghrjáð er af krónískum lekanda, hjarðsveinasjúkdómi, krabbameinum, andarteppu og ótal mjamarbrotum, er af óskiljanlegri ástæðu haldið lifandi í öndunarvél, sem tengd er með slöngu við mykjuhauginn bak við Framsóknarfjósið og fær gamla hróið í gegnum slönguna þær eiturgufur sem halda henni með lífsmarki.

Það er óskiljanleg með öllu, að mannúðarsinnaðir menn skuli ekki slökkt fyrir löngu á öndunarmaskínunni, sem heldur því gamla fóli, Framsóknarmaddömunni, lifandi. Að vísu eru til misyndiskvikindi, péníngapervertistar, sem hafa hag að því að sú gamla hjari, en þeirra hagsmunir eru svo himinhrópandi litlir í samanburði við almannahag, að það flokkast undir frágangssök að ekki skuli hafa verið bundinn endi á dauðastríð hinnar hrjáðu, karlægu kérlíngar.

Neinei, í stað þess að slá bölvað kérlígarfressið af, þá eru illa gefnir hlaupastrákar hennar og fávísar griðkonur leidd til öndvegis í Stjórnarráði Íslands! Ja hvílík skömm - hvílík skömm. Og svo syngja þessi vinndýr kerlingarinnar dag og nótt: ,,Þó allri séum við ærunni svift, þá elskum við Kögun, Halldór og Gift."

Framsókn bætir við sig