Oft er í holti heyrandi nær og svo er nú það

Auðvitað kennir margra grasa í njósnahljóðritunum, sem gerð voru þarna um árið í Alþingishúsinu. Þar kvað meðal annars vera að finna frábærar upptökur af því þegar þingmenn af gagnstæðu kyni fara saman á klósettið til að skerpa ástúðlega samstöðu í þinginu og ekki síður fróðleg atriði, sem varða ósjálfstæði þingmanna, óheiðarleik þeirra lágkúru og kjaftakerlingaeðli. Það væri aldeilis matur fyrir kjósendur að komast í þau ósköp og sjá svart á hvítu hvern andskotann þeir hafa kosið á þing.

Fyrir þremur árum kom heiðursmaðurinn Kolbeinn Kolbeinsson fyrir upptökubúnaði á heimili sínu, því hann vildi fræðast um hvað frú Ingveldur væri að bardúsa meðan hann væri í vinnunni. Því miður varð Kolbeinn fyrir gríðarlegum vonbrigðum þegar hann skoðaði gögnin í upptökutækjunum. Það kom nefnileg uppúr dúrnum, að frú Ingveldur var ekki að þvo og strauja þvott eða stunda fagra prjóna- eða útsaumslist. Ó nei. Aldrei hafði Kolbeinn fyrr kynnst öðrum eins óþverra og þeim sem kona hans iðkaði þegar hann var að heiman og hann var niðurbrotinn maður í margar vikur á eftir.

Birgitta segist ekkert vita um hleranir

Athugasemdir

[Hrafn Arnarson, 7.12.2013 kl. 23:07]

Til fróðleiks er rétt að víkja að upprunanum:Orðið holt þýddi að fornu skógur þannig að málshátturinn gamli þýðir að oft sé einhver í skógi sem geti heyrt til manns eða með öðrum orðum að trjágróður er of gisinn til að dempa hljóð.

[Jóhannes Ragnarsson, 8.12.2013 kl. 11:11]

Það rifjast upp fyrir mér, Hrafn, að hafa, sennilega fyrir löngu, heyrt eða lesið þessa útleggingu á málshættinum. En þakka þér fyrir að hrista uppí minninu í hausnum á mér.