Kolbeinn ætlar að sjá til þess að strengjabrúðan verði afsveinsöndruð

Það er naumast uppátækið hjá gifturíka kaupfélagsstjóranum á Sauðárkróki að láta sérlega strengjabrúðu sína á Alþingi og Stjórnarráðinu fara að apa eftir útliti Sveins Andra Sveinssonar. Fyrr má nú vera smekkleysið og öfgalágkúran. Nóg er að leggjast svo lágt reyna að telja landsmönnum trú um að ræfils strengjabrúðan sé stjórnmálamaður, meira að segja alþingismaður og ráðherra, en að gera greyskarnið að tvífara Sveins Andra er meiri fjóshaugaframsóknargeðkrabbi en góðu hófi gegnir.

Og auðvitað hefur sveinsandravæðing strengjabrúðunnar vakið athygli að bestu bæjum og einnig töluverðar áhyggjur. Af þessu tilefni gengu Brynjar Vondalykt og Óli Apaköttur á fund Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og tjáðu honum illar grunsemdir sínar útaf ógöngum strengjabrúðunnar, hverrar trúverugleiki færi brátt, ef áfram héldi sem horfði, að jafnast á við hlálegan trúverðugleik framtíðarpokans Gvendar Vitlausa. Kolbeinn tók vinum sínum ljúflega og svaraði þeim til, að hann væri allur af vilja gerður að hafa áhrif á að gifturíki kaupfélagsstjórinn hætti að leika sér að því að gera strengjabrúðuna að meira dómadagsapparati og orðið er og sagðist sjálfur vera búinn að fá nóg af svo góðu, en gamla Framsóknarmaddaman væri orðin illa elliær, dómgreind hennar væri þrotin sem og siðferðisvitund og öll væri hún úr sér hnotin og upp að knjám gengin og ekki hægt að stóla á hana lengur að einu eða neinu leyti. Loks huggaði Kolbeinn vini sína með því, að hann ætlaði að fá Halldór og Finn til að ganga í málið og sjá svo um að strengjabrúðan verði afsveinsöndruð áður en þessi mánuður væri á enda.

„Aðstoðarmenn hans lágu yfir gömlum myndum af mér“