Við þessu mátti alltaf búast

Ekki var svosem við öðru að búast en að Truggi Fokk færi á stúfana og gerði frú Ingveldi og Kolbeini Kolbeinssyni heimsókn um miðja nótt eftir að þau afhrópuðu hann með spörkum og háreysti af heimili sínum um síðustu helgi. Og fyrst útidyrahurðin var ólæst, tók Truggi það sem óbrigðult merki um að hann væri velkominn í heimsókn. En það var nú öðru nær. Þegar þau hjónin brugðu blundi við að einhver handlaginn persóna væri sest á rúmsokk þeirra brugðust þau ókvæða við og hjóluðu eins og Andskotinn í hinn framandi gest, lúskruðu á honum, misþyrmdu honum, svívirtu hann með orðum og athöfnum.

En þar eð Truggi Fokk var í undarlega jákvæðu annarlegu ástandi, lét hann barsmíðarnar og ókvæðisorðin ekkert á sig fá og mæltist til, á milli atlaganna að honum, að hann fengi að kúra á milli þeirra frú Ingveldar og Kolbeins í hjónarúminu og gera þeim báðum glatt í geði. Ekki bætti þessi málaleitan geð húsráðenda meir en svo, að þau hertu á fautaskapnum við hinn óvelkomna gest. Að lokum létu þau lögregluna hirða Trugga Fokk, en tjáðu honum áður að þau myndu kæra hann fyrir húsbrot, tilraun til nauðgunar og hermdarverk og fá hann dæmdan í líftíðarfangelsi eða réttargæsluvist.

Það er af Trugga að segja, að nú fyrir fáum mínútum var honum sleppt úr varðhaldinu og sást síðast til hans hvar hann laumaðist eins og minkur niður Hverfisgötuna.

Ókunnugur maður við rúmstokkinn