Kunnur góðborgari illa haldinn af kvenrembusótt

Síðustu daga hefur verið skelfilegt ástand á Kolbeini Kolbeinssyni skrifstofustjóra; hann hefur gengið um kjökrandi, beðið Guð að hjálpa sér og ítekað lagt nafn Drottins við hégóma. Ekki bætti úr skák þegar hann hrækti í vonsku á mynd sem á stendur "Drottinn blessi heimilið" heima hjá góðvini sínum Indriða Handreði og hans viðkvæmu sambýliskonu Máríu Borgargagni. Að hrækingum loknum lýsti Kolbeinn því yfir að heimili Handreðsins og Borgargagnsins væri óþverraheimili og syndum hlaðin svínastía, enda væri það bólstaður svína. Auðvitað tóku heimilisráðendur Kolbein á milli sín, eftir þessi ljótu ummæli, og köstuðu honum út á götu og hafnaði hann í rennusteininum.

Í gærmorgun var heilsufar Kolbeins með þeim hætti, að frú Ingveldur sá sér ekki annað fært en að kalla til lækni. Svo skemmtilega vildi til, að það var sjálfur doktor Gottfreður Gottferðsson, sem vitjaði sjúklingsins. Og Gottfreður Gottfreðsson hafði engann áhuga á að liggja á skoðun sinni viðvíkjandi sjúkdóminn og sjúklinginn. - Þetta bölvað kvikindi er komið með kvenrembusótt, andlega skitu og stökkbreyttan framsóknarvísrus. En það er engin hætta á, því miður, að hann drepist úr þessum fjanda, því hann er aumingi og ræfill, eins og þú veist manna best frú Ingveldur mín. - Já, svaraði frú Ingveldur, - ég hefi alltaf vitað að þetta er þrælmenni og bófi, uppfullur af brenglun og viðurstyggilegu óeðli.

Svo fór doktor Gottfreður að hlusta sjúklinginn alvarlegur á svip. - Nei hvur andskotinn, tautaði Gottfreður þegar hann beindi hlustunarpípunni að kviðnum á Kolbeini. - Ég held að kalldjöfullinn hljóti að hafa étið heilan árgang af tímariti nærbuxnafémínísta ofan í sig. Og sjáum til, snúðu þér á magann rafturinn þinn, ég ætla að hlusta á þér rassgatið. Kolbeinn velti sér orðalaust á belginn svo læknirinn gæti kannað þennan áríðandi líkamshluta á vísindalegan hátt. Á meðan doktorinn hlustaði afturendann á viðfangsefni sínu krossbölvaði hann og rak upp hlátursrokur á víxl. Svo hringdi hann á sjúkrabíl og skipað sjúkraflutningamönnunum í Guðs bænum að aka þessum sóttargemlingi í hvelli uppí sveit og loka hann inni í fjósinu hjá öfugugganum honum Freysteini bónda að Aurskriðuvöllum.

„Karlahúmor sem beinist að konum“