Síra Baldvin kann gott ráð gegn kirkjuræningjum og frjálshyggjumönnum

Kirkjurán hafa löngum verið frjálshyggjmönnum hugleikin, ekki síst svokölluðum "nýfrjálshyggjumönnum", sem, eins og öllum er kunnugt, telja það göfugust íþrótt í heimi að geta selt ömmu sína og hagnast á því péníngalega. Frjálshyggjuskunkarnir eru gífurlegir fjáraflamenn og mæla lífið og tilveruna aðeins í krónum og aurum. Hinsvegar skilja færri hvað orð eins og "frjáls" og frelsi" hafa til sakar unnið til að verðskulda, að þessi tegund manna hafi tekið þau traustataki og fært í sína þjónustu til að skreyta sig með.

Svo við komum aftur að áhuga frjálshyggjumanna á kirkjuránum, þá mun þeim þykja, að mjög spennandi helgiblær hvíli yfir slíkum fjáraflatækifærum. Þeir brjótast ævinlega inn í guðshúsin að næturlagi og hafa á brott með sér ýmsa kirkjumuni sem þeir selja fyrir slikk. En messuvínið drekka þeir alltaf sjálfir og segjast komast í samband við sjálfann guðdóminn undir áhrifum þess.

Nú brutust tveir ólmir frjálshyggjuslánar inní kirkju síra Baldvins fyrir nokkrum árum. Þegar síra Baldvin kom um morguninn að musteri sínu sá hann fljótt hvers kyns var, kirkjuhurðin brotin upp með kúbeini, og messuvínið ásamt tveimur stórum silfurkertastjökum á bak og burt. Síra Baldvin fékk strax ákveðinn grun um hverjir valdir væru að ódæðisverkinu og heimsókti þá þegar í stað. Þorpararnir harðneituðu auðvitað og annar þeirra reyndi að rífa kjaft, en síra Baldvin lagði annan hramminn undir hökuna á delanum svo að hann lognaðist útaf undir borði.

Ekki varð hjá því komist fyrir síra Baldvin að kaupa messuvín svo hann gæti tekið skríntil altaris. En nú fór hann hyggilega að ráði sínu, eins og hans var von og vísa; vínið sem hann ætlaði til altarisgöngunnar geymdi hann heima hjá sér, en vínið sem hann hafði í skrúðhúinu blandaði hann með arseniki. Mánuði síðar var aftur brotist inn í musteri síra Baldvins og var þá stolið heilagri ritningu, skálinni úr skírnarfontinum og messuvíninu. Daginn eftir fékk síra Baldvin tilkynningu um að tveir borgarar hefðu látist að heimili annars þeirra um nóttina, það voru þeir hinir sömu og hann hafði grunað um fyrra kirkjuránið. Þessa náunga, sem vóru alræmdir frjálshyggjumenn, jarðsöng síra Baldvin viku síðar með lítilli virðingu; varð honum tíðrætt, í minningarorðum sínum yfir delunum, um að réttlæti Drotins heimsækti illræðismenn eins og þjófur um nótt og veitti þeim ofanígjöf; enn fremur, lagði hann útaf sögunni af ræningjun sem börðu og rændu mann nokkurn og köstuðu sínan út í vegarkant þar sem hann lá ósjálfbjarga þar til Samverjinn frægi miskunaði sig yfir hann. Mun þetta vera einn harðsnúnasti yfirsöngur sem um getur í sögu kirkjunnar frá upphafi vega.

Brotist inn í Breiðholtskirkju