Grallarann hún grenjar á með grautarask í hnjám

Ekki bregst hún okkur blessaður öðlingurinn hún Bjork okkar, sem syngur svo fallega falegu lögin sín sem allir kunna og söngla fyrir munni sér frá morgni til kvölds. Sagt er að þjóðskáldið hafi orkt um Bjork og söng hennar ljóðið sem hefst á þessum innilegu ljóðlínum: ,,Líknarbelgs við ljótan skjá lyppar kellíng rám. Grallarann hún grenjar á með grautarask í hnjám." Síðar samdi tónskáldið GJH Bach dásamlegt sönglag í serenöðustíl við þetta snilldarljóð.

En nú er Bjork öll komin í náttúruna með honum Arkonoský og henni Pattí Klæn, sem minnir svo mikið að vindþurrkaðann golþorsk, þ.e. nígeríuskreið eins og hún getur orðið náttúrulegustjóra.. Og hann Arkomoský, sá er nú skæslegur og klár, búinn að gera filmu um Gamla-Nóa, sem var guðhræddur og vís.

Einusinni var Bjork í menningarlegu og kátu samkvæmi að Frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra. Þá bar þar að garði þá fóstbræður Trugga Fokk og Haffa Frænku. Vóru þeir í annarlegu ástandi. Truggi dinglaði sér ákaflega í mjöðmunum og hljóp rakleitt að Bjork, þreif hana í fang sér og dansaði með hana um öll gólf í rykkjum og skrykkjum og stórum sveiflum í stinna klukkustund. Í síðustu sveiflunni missti Truggi tak sitt á dansmey sinni og endasenntist hún eins og vígahnöttur gegnum rúðuna í stofuglugganum og hafnaði í viðurstyggilegum forarpolli úti á lóð. Í þann forarpoll hefur Kolbeinn bóndi að heimilinu kastað af sér vatni í mörg ár og var hann farinn að þefja ískyggilega þegar Bjork kom þar við. Í dag berst öðlingurinn hún Bjork fyrir því með oddi og eggju, að þessi nytsami forarpollur Kolbeins skrifstofustjóra verði friðaður og hann settur á heimsminjaskrá.

Verðmæti náttúru skert með raski