Hefndaráform sjálfstæðiskonnunnar hlaut snautlegan endir

Sú mikla og einlæga sjálfstæðiskona varð að vonum ákaflega ofsareið í gær þegar henni bárust fregnir af opinberri yfirlýsingu Hjálmars Hjálmarssona og Ásdísr Helgu Jóhannesdóttur, fyrir hönd Næstbesta flokksins í Kópavogi, hvar hnýsniárátta Braga karlsins Mikjálssonar og Sjálfstæðisflokksins var gagnrýnd undir drep. ,,Mér er aldeilis ofboðið og stórhneyksluð á þessu fólki!" öskraði frú Ingveldur er henni vóru færðar fréttirnar. ,,Ef ég hefði þessi þokkahjú innan seilingar myndi ég rústflengja þau hvort með öðru þangað til þau færu skríðandi á fjórum fótum til hans Braga og bæðu hann fyrirgefningar! Hann Bragi er minn vinur, og heimagangur hjá okkur Kolbeini, og ég skal aldrei láta neinum líðast að koma svona fram við hann Braga, eða aðra vini mína! Það er ótrúlegur andskoti hvernig óuppdregnum slordónalýð dettur í hug að koma fram núorðið við fínt fólk!

Og frú Ingveldur var ekki lengi að hugsa sig um, þrátt fyrir að vera rottimbruð eftir jörfagleði helgarinnar. Hún þreif buffhamar með sér um leið og hún þaut útúr dyrunum til að hafa uppá kvikindunum, sem höfðu móðgað Braga og hana sjálfa svo óþyrmilega, og veita þeim þvílíka ráðningu sem aldrei myndi gleymast meðan land væri uppi. En þegar frú Ingveldur kom útá stéttina fyrir framan heimili sitt, sat úlfhundur nágrannanna fyrir henni, réðist umsvifalaust á hana og reif utanaf henni öll fötin í einni sviphendingu, beit hana með grimmdarurri á móts við lífbeinið og hnerraði ákaflega á eftir. Þar með var endir bundinn á hefnd frú Ingveldar, sem auðvitað varð að engu þarna á stéttinni fyrir utan hennar eigin útidyr.

„Vakir ekkert annað fyrir okkur“