Steingrímur - Þorgeirsboli - Landsbankabréfið

Þeim er til þekkja er svo sem fyrir löngu ljóst, að Steingrímur J. Sigfússon á ekki til í sínum fórum neitt sem heitir auðmýkt, en býr í staðinn yfir  þeim mun meira af hroka, ófyrirleitni og óheiðarleik. Þetta vita menn eins og Ögmundur Jónasson manna best, enda hefur hann fulla skömm á Steingrími vini sínum. Þetta veit og viðurkennir líka það ágæta fólk sem Steingrími tókst að hrekja úr þingflokki VG á síðasta kjörtímabili. Og mér er til efs að aðrir í þingflokki VG geri sér ekki grein fyrir hverskonar vágestur og friðarspillir þetta ruddalega mannkerti er, þó þau hafi hingað til ekki haft manndóm í sér að viðurkenna það.

Vigdís Hauksdóttir segir að nóg sé að segja lykilorðið ,,landsbankabréfir" þá verði Steingrímur æfur. Það er merkilegt að það þurfi ekki nema þetta tiltekna orð, ,,landsbankabréfið," til Steingrímur bláni upp og verði eins og mannýgt naut, einhverkonar Þorgeirsboli á harðaspertti dragndi húðina af sjáfum sér á eftir sér. Og hvaða ,,landsbankabréf" er þetta sem Steingímur þolir ekki að heyra minnst á? Það væri verðugt verkefni fyrir röska og metnaðarfulla blaðamenn, sem taka starf sitt alvarlega, að kanna þetta einkennilega landsbankabréfsmál ofaní kjölinn og velta við hverjum steini á leið sinni við það starf. Ég hef að vísu heyrt minnst á umrætt bréf og skilst að allt það mál sé þannig vaxið, að engann þurfi að undra þó Steingrímur bregði sér í líki ófreskjunnar Þorgeirsbola ef hann heyrir á það minnst.

Á meðfylgjandi mynd má sjá Steingrím í faðmi Flokkseigenda og nokkurra sérvalinna og meðfærilegra dekurdýra af undarennuætt.

Sagði Vigdísi að þegja