Réttlæti Katrínar hinnar skoðannarýru

Mér er til efs að Katrín Jakobsdóttir viti hvað réttlæti er. Að minnsta kosti hef ég aldrei orðið þess var, að réttlæti sé henni sérlega hugleikið, hvað þá það sé henni eitthvert hjartans mál, og hef ég þó lengi hlustað grannt eftir því sem hún hefur sagt í ræðu og riti.

Í sem ráðherra í ríkisstjórn framdi hún ekkert sem færa má til bókar sem réttlæti. Það má svo sem vel vera, að í hennar augum hafi það verið einhverskonar réttlæti að taka þátt í að eyðileggja VG með Steingrími og öðrum í Flokkseigendafélaginu alræmda og færa flokkinn mjög langt til hægri frá því hann var upphaflega stonaður. Að sama skapi hefur réttlætið hennar verið á ferð þegar uppundir helmingur þingflokks VG og fjölmargir aðrir flokksfélagar hröktust úr flokknum á síðasta kjörtímabili vegna sérlega ófyrirleitinna svika hennar og Flokkseigendafélagsins við kjósendur og flokksfólk, ásamt með fáheyrðum yfirgangi og drullusokkshætti við allt sitt umhverfi.

En Katrín Jakobsdóttir sver eflaust af sér öll svik og annað msjafnt, hennar hlutverk er líka að vera gardínuskraut í stofuglugga á heimili Steingríms, Álfheiðar og Svavars Sendiherra, þar sem réttlætið ofar öðru réttlæti á lögheimili.

Réttlæti ekki pólitísk klisja