Þegar þeir ætluðu að sprengja frú Ingveldi og Kolbein til Andskotans.

Ég held þeir hefðu átt að leyfa sprengjumanninum atatna að bomba höfuðstöðvar auðvaldsflokkanna, sem kenna sig við íhald og jafning, í loft upp. Það hefði verið landhreinsun af þeim skítakompum ef það hefði gerst. En því miður var mannfjandinn stoppaður af og meira að segja úrskurðaður í gæsluvarðhald!

Skömmu eftir Hrunið góða hér á Íslandi ætluðu þeir að koma fyrir ódæmum af sprengiefni við heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar og láta síðan allt klabbið fjúka útí veður og vind ásamt meðfylgjandi hávaða og mannfalli. Á ögurstundu sá frú Inveldur til hryðjuverkamannanna og skarst í leikin. Þrátt fyrir að vera all-ölvuð af hvannarrótarbrennivíni tókst henni að læðast aftanað ódæðishundunum og slá þá gjörsamlega kalda og gera sprengjur þeirra upptækar. Fám dögum síðar hófst styttan af öreigaskáldinu Kristjáni Kristjánssyni á loft með gríðarlegum hvelli og sundraðist útum víðan völl. Var þar komin sprengjan, sem í fyrstu var ætlað að granda frú Ingveldi, Kolbeini Kolbeinssyni og húsi þeirra ágætu. Frú Ingveldur sagði frá þessum atburðum á fulltrúaráðsfundi sjálfstæðismanna í Valhöll og var gerður góður rómur að frásögn hennar og þókti mönnum koma vel á vondann, að stytta af einskisnýtu klámskáldi og kommúnistasvíni færi í þúsund mola í stað orðlagðra sæmdarhjóna sem gjörvöll borgarstéttin hefir velþóknun á.

Sprengjumaðurinn í gæsluvarðhaldi