Staðreyndirnar gætu orðið skeinuhættar

Svo blessuð telpan óskar þess að rannsókn málsins ljúki og umræðan fari að snúast um staðreyndir en ekki stórlygar og órökstuddar dylgjur.

Ja það er nú það og jamm og já.

Það er svosem ekki borðliggjandi að Valhallartríóið í innanríkisráðuneytinu kæri sig eins mikið um beinharðar staðreyndir í lekamálinu og þau vilja vera láta; að minnsta kosti ekki að allur landslýður viti allar staðreyndir um lekann góða, sem var svo asskoti brillíant og beinskeyttur þegar af stað var farið. Það gæti nefnilega farið gríðarlega (orðið ,,gíðarlega" er uppáhaldsorð innanríkisráðherra) illa með umrætt tríó ef umbúðarlausar staðreyndir lekans kæmu fram í dagsljósið; það kynni að þýða rimla, slagbranda, gaddavír og hnausþykka járnbenta steimsteypta veggi undir yfir og alltumkring fyrir veslings fólkið. Eða eru það máske Reynir Traustason og félagar sem þurfa meir að óttast rimlana og gaddavírinn? Það má víst fjandinn vita. En lekamálið blívur því það er skemmtilegt, gáfulegt og í alla staði dásamlegt.

Þegar margumrætt lekamál komst í hámæli, sagði Máría Borgargagn, sem gjörþekkir leiki borgarastéttarinnar, að ólíklegt væri að allir kæmust óslasaðir frá þessari kyndugu uppákomu, sennilega myndi einhver lenda í steininum, einkum og sérílagi ef staðreyndir málsins næðu að skríða fram í dagsljósið, eða jafnvel í gapastokknum. 

Þórey leitar réttar síns