Þá hefði henni gefist færi á að slá honum við ofninn

Helvíti góður gæi þessi innbrotsþjófur að gleyma ekki að gefa köttunum sælgæti og biðjast í þokkabót afsökunnar á að þjófstela tölvunni og harða diskinum. Glæpurinn hefði verið mikið skuggalegri ef mannfjandinn hefði hlaupist á brott frá köttunum veinandi af hungri.

Þegar Truggi Fokk braust inn hjá frú Ingveldi til að eiga vingott við Kolbein tók hún á móti honum af fullri einurð. Er frú Ingveldur varð innbrotsmannsins vör læddist hún í veg fyrir hann, tók hann taki og sló honum miskunarlaust utan í ofn og reif utan af honum fötin og kveikti í þeim úti á stétt. Því næst fjötraði hún Trugga og framdi á honum næstum nöktum þá refsingu sem hann átti skilið, sem bæði var harðsnúin og óprenthæf. Að vísu rumskaði Kolbeinn við skarkið sem fylgdi umsvifum frú Ingveldar og ráfaði á hljóðin. Þegar honum varð litið á bráð frú Ingveldar fór hann að kjökra og bað Guð að hjálpa sér, en frú Ingveldur svaraði honum með snoppungi svo hann kastaðist utan í vegg og hné þar niður eins og dauð marglytta. Daginn eftir lagði Truggi Fokk fram kæru á hendur frú Ingveldi þar sem hann sakaði hana um tilraun til manndráps, frelsissviftingu, ærumorð, lygar og hótun um að selja hann mansali. Varð af þessu býsna fjörugur málarekstur, sem lauk skyndilega með því að frú Ingveldur náði Trugga Fokk einum úti á víðavangi og þröngvaði honum til að draga allar sínar kærur til baka annars myndi hún hreinlega snúa hann úr hálsliðnum.

Það hefði því verið heppilegast að Júlía Hvanndal hefði verið heima þegar hinn kattelska innbrotsraft bar að garði, því þá hefði henni gefist færi á slá honum við ofninn, tæta fatalarfa hans í hengla og tjóðra hann klossfastan við stofuskápinn.

Augljóst innbrot en engar bætur