Hún hefir verið býna hneigð fyrir grænlenska karlmenn

Sem kunnugt er, þá er það eðla fljóð, Máría Borgargagn býsna hneigð fyrir grænlenska karlmenn og sér sig skjaldan úr færi með að bregða á leik með þessháttar guttum ef færi gefst. Um tíma bjó hún með slíkum grip, en sá var úr hófi fram drykkfelldur og árásargjarn og mátti Máría stundum láta sig hafa það að slást við þennan þorpara, stundum heilu næturnar. Loks kom hún honum um borð í frystitogara og hefir þessi maður ekki sést síðan. Talið er að Máría hafi beðið skipstjórann fyrir grænlendinginn með þeim orðum, að hann fengi ríkulega borgað fyrir ef hann sæi svo um að þrjóturinn kæmi aldrei til Íslands meir.

En í gærkvöldi rakst Máría Borgargagn fyrir tilviljun sem sé á tvo glaðsinna grænlenska sjómenn sem voru að skemmta sér á vertshúsi einu í Reykjavík. Skifti aungvum togum, að Máría tók báða á löpp og leiddi þá bak við vertshúsið til að reyna karlmennsku þeirra. Ekki tóks þó betur til en svo, að þegar Borgargagnið var búin að hífa uppum sig kjólgopann, laust grænlendingunum saman útaf því hvor þeirra ætti að vera á undan að mæla blíðu hinnar errilegu kvinnu. Og þar sem engin málamiðlun var í sjónmáli fóru þeir að slást með hnúum og hnefum og var ásetningur beggja að taka hinn af lífi sem skjótast. Þegar Máría Borgargagn sá hvað verða vildi, dró hún kjólgopann niðrum sig aftur og hvarf á braut, en lögreglan tók bardagamennina í sína vörslu.

Annar á slysadeild en hinn í fangaklefa