Hin óvenjulíka samsvörun á Íslandi

Japanska þingtuskan Ryutaro Nonomura á sér óvenjulíka samsvörun í íslenska stjórnmálagrátsöngvaranum Sigmúndi Dávíð, sem gamansamir prakkarar gerðu að talsmanni húskarla Framsóknarmaddömunnar og síðar að forsætisráðherra. Því miður þykir mörgum gamansemi framsóknarpúkanna helsti grá og finnst ekkert sniðugt að láta svo stríðalinn og grátgjarnan pabbadreng gegna starfsheitinu forsætisráðherra. Að vera forsætisráðherra er ekkert fyrir börn, allrasíst önuga keipakrakka sem getið hafa sér orð fyrir að vera sígrenjandi af yfirstéttarfrekju.

Það var víst Kolbeinn Kolbeinsson skrifstofustjóri sem kom því á að gera hinn sviðadrjúga dreng að helsta opinbera talsmanni gömlu Framsóknarmaddömunnar, sem legið hefir meir en steindauð í öndunarvél í góða tvo áratugi. Ef sú gamla kæmist til meðvitundar, er næsta víst að hún mundi ganga af göflunum þegar hún kæmist að því hverskonar ótæti og óhræsi hafa vélað með fjóshaug hennar og gripahús. Líklega byrjaði kérlíngin á því að taka hinn kjökursjúka talsmann og koma honum fyrir í fjóshaugnum; í sama stað færu síðan gifturíki kaupfélagsstjórinn og strengjabrúðurnar hans, ásamt Finni, Óla á Miðhrauni, Sigga bánkafursta, Valgerði og Halldóri. Því meðan Framsóknarmaddaman var við fulla heilsu á árum áður og sæmilega alsgáð, var hún kunn fyrir að vera vönd að virðingu sinni og leið hvorki húskörlum sínum né griðkonum neinn skítbuxnahátt, sem verstu götustrákum væri ekki einusinni sæmandi. Það er því eins gott fyrir áðurnefnd gægsn að gamla Framsóknarmaddaman komist aldrei meir til meðvitundar.

Sá hágrátandi segir af sér