Sinna kalli náttúrunnar af hjartans ferskleika

Samkvæmt sameiginlegri niðurstöðu frú Ingveldar og Máríu Borgargagns, hefur íslenskur kvenpéníngur ekki þann karakter til að bera, sem þarf til að geta kallastast druslur. Aftur á móti telja þær, að töluvert sé um dræsur og pútur á Íslandi, einkum þegar komið er upp í efri millistétt og þar ofar. Spurningastúlkur hér á landi, eru að mati frú Ingveldar og Borgargagnsins, margar hverjar óvenju rotnar að innræti og siðferðilega bjagaðar og stafar það af illu uppeldi vonlausra foreldra. Gamlar kerlingar segja þær vera undarlega lúmskar og gjarnan vísar til allrahanda uppátækja, miður góðum og illa föllum til fyrirmyndar.

En druslur eru þessar íslensku kvinnur ekki. Til þess að geta talist drusla verður kvenmaðurinn að hafa náð vissu þroskastigi, sem íslenskar konur, að genafræðilegum og siðferilegum ástæðum, geta ekki með neiðu móti náð. Um sína eigin stöðu í þessum efnum vilja þær frú Ingveldur og Máría Borgargagn lítið segja annað en það, að þær séu að minnsta kosti ekki neinar helvítis pútur, því síður dræsur eða druslur. En þær sinni kalli náttúrunnar af hjartans ferskleika hvar og hvenær sem er.

Eru íslenskar stelpur druslur?