Jóhannes Ragnarsson

1.8.2014 | 08:47

Áhöfn gleðihússins er líka í fangageymslunni

Ojæja henni hefir leiðst kerlingarhróinu, sem hringdi látlaust í Neyðarlínuna í nótt, vantað félagsskap, einhvern skilningsríkan aðila til að spjalla við um hörmungar heimsins, vandamál Hönnu Birnu og óréttláta nágranna. Og þegar neyðin er stærst, þá er henni stungið í steininn af fílelfdum grimmum lögregluþjónum. Fyrr má nú vera meiri andskotans ,,neyðarþjónustan" atarna. Í þokkabót hefir karlinn hennar kanske verið fullur einhversstaðar úti í bæ við siðlausa og syndsamlega iðju. Það er því ekki nema von að veslings konunni hafi leiðst. Ég á þá ósk heitasta að aumingja konan hafi ekki verið vistuð ein í klefa í nótt, heldur hafi þar verið fyrir einn eða fleiri fangar sem hafi getað glatt hana á ýmsa lund.

Í nótt fór Máría Borgargagn líka á stúfana að leita að sambýlismanni sínum, Indriða Handreði, en hann hvarf af heimili þeirra seinnipartinn í gær. Hún fann sinn mann pöddufullan í hóruhúsi nokkru, sem starfrækt er í höfuðborginni. Að vísu mátti Borgargagnið hafa fyrir sínu, því maddaman og aðstoðarmaður hennar vildu ekki með nokkru móti hleypa henni inn til að leita. Máría varð því að brjótast inní grenið og þar fann hún Indriða sinn Handreð í einkar geðugum athöfnum með Kolbeini Kolbeinssyni og tveimur viðbjóðslegum gálum. Þá varð Máríu Borgargagni nóg boðið og því hringdi hún í Neyðarlínuna og fékk her lögreglumanna til að moka útúr rottuholunni. Þeir Kolbeinn og Handreðurinn gista nú í fangageymslunni ásamt starfsfólki hóruhúsinns.