Ég held ég muni eftir stelpuskröttunum

Nú er ég aldeilis hlessa. Hvernig í ósköpunum dettur þessari Áslaugu Einarsdóttur í hug að hægrt sé að kenna stelpum að rokka? Ég hefi bara aldrei heyrt aðra eins bölvaða fásinnu. Áslaug verður að muna að stelpur eru ekki karllægar, nema í vissum tilfellum að sjálfsögðu, sem betur fer liggur mér við að segja. En sumt er bara ekki hægt og það á við það fáránlega fyrirtæki að ætla sér að kenna stelpum að rokka. Að halda að raunhæft sé að kenna telpugreyjum að rokka er álíka vonlaust og að ætla sér að stöðva snúning jarðar með handafli og láta hana taka nokkra snúninga í öfuga átt. Það getur verið dýrkeypt spaug að storka náttúruöflunum, það ætti frú Áslaug að gera sér grein fyrir áður en hún buslast lengra með ráðagjörð sína.

Ég held ég muni eftir stelpuskröttunum sem keyptu sér rafmagnsgígjur, trommur og magnara og stofnuðu einhvern fjandann sem átti að heita rokkhljómsveit. Innan hálfs mánaðar var búið að keyra þær allar á Klepp, sumar í óðsmannsskyrtu, aðrar niðurnjörvaðar og hespaðar á sjúkrabörur. Þær urðu allar brjálaðar útaf þessum rokkórum og hafa verið geymdar í búri síðan eins og hverjir aðrir apakettir. Og hvernig fór ekki fyrir hljómsveitinni Nárafári (Pussy riot)? Þær lentu í fángelsi eftir að hafa sturlast inni í kirkju í Rússlandi. Og þannig mætti lengi telja.

Þess vegna er full ástæða að vara Áslaugu Einarsdóttur alvarlega við því að reyna rokkkenslu á stelpum, það er að segja ef hún hefir minnsta snefil af áhuga á velferð þeirra og geðheilsu.

Kenna stelpum að rokka