Svo verður hljótt í ráðuneytinu eins og í kirkju eftir messu

Jæja, piltar mínir, þá er leiknum að ljúka og úrslitin ráðin. Þetta er dálítið eins og þegar sturtað er niður úr klósetti; þegar salernisnotandinn hefir lokið verki sínu og farinn fram, þá verður dauðaþögn á baðherberginu eins og í kirkju eftir messu. Þannig mun einnig bresta á þögn í innanríkisráðuneytinu þegar veslings ráðherrann, ásamt aðstoðarmönnum sínum, skolast útúr ráðuneytinu og eitthvað útí buskann. Og Bjarni Ben mun glotta við tönn.

Hitt er svo aftur annað mál, að sá gamli bóndi bústólpi og landstólpi, Vilhjálmur Kolbeinsson föðurbróðir Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra, varð æfur af bræði þegar hann komst að því að Brandur Kerúlf vinnumaður hans hafði ekki aðeins stolið mjólk úr mjólkurtönkunum og selt á laun, heldur hafði þessi arma vinnumannsdrusla búið til skítlegar kjaftasögur um Vilhjálm bónda og komið þeim á framfæri á öðrum bæjum. Og þó að Viljálmur sé gamlaður orðinn, þá er hann karskur mjög og forn í skapi. Þessvegna rauk gamli maðurinn til, þegar hann frétta hið sanna um glæpi vinnumannsins, útí fjós með framhlaðning sinn hlaðinn í annarri hendi og lurk í hinn. Í fjósinu sat Brandur Kerúlf á hækjum sínum og var að skíta í flórinn í mestu makindum. Þókti Vilhjálmi bónda bera vel í veiði, því hann hóf lurk sinn á loft og lét höggin dynja á vinnumannsskrattanum, sem skreið skrækjandi og gólandi með allt á hælunum útúr fjósinu og útfyrir túngarð. Þegar útfyrir túngarðinn var komið tókst Brandi Kerúlf að tosa uppum sig buxurnar og lagði á hamslausan flótta, en Vilhjálmur gamli lyfti framhlaðningum uppa kinninni og skaut á eftir vinnumanni sínum til málamynda. En inni í fjósinu var skollin á samskonar þögn og verður í kirkju eftir messu þegar presturinn, kórinn og messugestirnir eru farnir og aðeins hljóðlausir draugar eftir.

Já, piltar mínir, það verður hljóðlátt í innanríkisráðuneytinu á næstunni - og hér um bil eins draugalegt. lamað og ráðalaust og þegar Ögmundur nokkur Jónasson skreið þar með veggjum eins og dofin afturganga frá sautjándu öld.

Aðstoðarmaður Hönnu Birnu ákærður

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 15.8.2014 kl. 22:44]

Nema það eru til kúkar, sem sturtast ekki niður............

[Guðmundur Ásgeirsson, 15.8.2014 kl. 22:53]

Hún ætlar einmitt að gegna áfram embætti kirkjumálaráðherra.

[Aztec, 16.8.2014 kl. 15:20]

Ég skil nú ekki síðustu málsgreinina í færslunni, Jóhannes. Ég veit ekki betur en að Ögmundur, þessi boðberi stalínismans, hafi verið mjög hávær og farið um með bramli og braki meðan hann var ráðherra.

En þetta voru háværar raddir frá gröf Josefs frænda, sem heldur aldrei þoldi persónufrelsi þegnanna, svo að samlíkingin með afturgöngu er að öðru leyti rétt.

[Jóhannes Ragnarsson, 17.8.2014 kl. 20:37]

Biðst velvirðingar, Aztec, á hvað ég svara seint.

Ögmundur Jónasson hefur aldrei verið boðberi stalínisma, sem svo er nefndur. Ég kannast heldur ekki við að téður Ögmundur hafi farið um með bramli og braki þegar hann var innanríkisráðherra, þvert á móti læddist hann um eins og mús, þorði engu, gerði ekkert, hugsaði fátt.

[Aztec, 18.8.2014 kl. 11:45]

Ertu búinn að gleyma hvernig hann og skjaldmey hans, Halla Gunnarsdóttir fóru fram með báli og brandi og vildu ritskoða internetið af öllu sem þeim var ekki þóknanlegt. Og lagði jafnvel fram frumvarp til laga um þetta óhræsi. Sem betur fer náði það ekki fram að ganga.

Þú manst kannski líka eftir því hvernig Ögmundur (mis)notaði IceSlave-málið með háreystum yfirlýsingum í því augnamiði að sölsa undir sig eitt valdamesta ráðuneytið og greiddi síðan atkvæði með ríkisábyrgð.

Nei, Ögmundur læddist ekki meðfram veggjum og hann hugsaði og lagði á ráðin mjög stíft og lengi með tilheyrandi látum sem áttu að breiða yfir raunveruleg markmið hans. En hann fattaði ekki frekar en aðrir ráðherrar vinstristjórnarinnar, að það var enginn vandi að sjá gegnum allar blekkingarnar.

En ert þú kannski að tala um einhvern allt annan dómsmálaráðherra? Það hafa gegnum tíðina verið allmargir sem aldrei heyrðist neitt í. En voru samt ágætir, en þeir eru allir löngu dauðir.

[Jóhannes Ragnarsson, 18.8.2014 kl. 12:41]

Jújú, ég man eftir skrípinu Höllu Gunnarsdóttur, sem Ögmundur tók sér fyrir aðstoðarmann eftir hrosskaup við Steingrím og femínistana í VG.

Ég man líka eftir því þegar Ögmundur gekk úr ríkisstjórninni. Í framhaldi af því tóku við ströng fundarhöld, sem ég tók m.a. þátt í. Flestir sem tóku þátt í þessum fundum vildu ganga úr VG og stofna vinstriflokk því augljóst væri að VG væri fjarri því að vera vinstriflokkur. Þegar á reyndi fór Ögmundur undan í flæmingi og allt í einu var hann kominn inní ríkisstjórnina aftur og allt datt í dúnalogn. Þá rann upp fyrir mér, að gúmmíkallinn Ögmundur hafði ekkert meint með þessum fundarhöldum í margar mánuði annað en að styrkja stöðu sína innan þingflokks VG.
Niðurstaða sumra af öllum þessum rassaköstum var að sjálfsögðu, að Ögmundur væri ekki neinn sérstakur, ef þá nokkur, vinstrimaður, frekar en Steingrímur, Álfheiður Inga, Árni Þór, Katrín Jakk og fleiri af toppfígúrunum í VG. Enn fremur, að þessu fólki hefði tekist, titandi vits, að ganga af allri róttækri vinstripólitík, sósíalisma, dauðri á Íslandi til næstu framtíðar litið.