Síra Baldvin ætlar að bannfæra nokkra utanveltubesefa á aðfangadagskvöld

Enginn þarf að kvíða því, að töluð sé vitleysan þegar Ísafjarðar-Dóri og Sóley Tomm fýlí-romm-tromm-bomm ræða sín á milli um trúmál. Sennilega hafa þau enga hugmynd um hvað trúmál eru, en það er bara betra, svo að samræður þeirra minna meira á ástarhjal óharðnaðra unglinga en uppilegt tal fullorðins fólks.

Á dögunum var sá merki erkiklerkur, síra Baldvin, inntur eftir skoðun hans á umdeildum orðum Lífar Magnínudóttur rekstur skólabarna í musteri þjóðkirkjumanna. Síra Baldvin hló að bragði, og sagði sem svo, að lítið væri að marka froðumuldur illa uppalinna undanrennuunga; í gamla daga hefðu svona viskubrunnar gengið að dúsa í gapastokki við kirkjudyr meðan verið var að embætta. -En best var, bætti síra Baldvin við, -þegar hugarnir lyftu annarri afturlöppinni og vökvuðu þann sem var í gapastokknum.

Þá kunngerði síra Baldvin, að hann ætli sér að bannfæra Líf Magnínudóttur og fleiri utanveltubesefa úr predikunarstólnum við háttíðarmessu á aðfangadagskvöld. Í framhaldi af því, hefur hann hugsað sér að heimsækja umrædda sakramentisins forsmánara og gera þeim grein fyrir alvöru lífsins hér á jörð. Kvaðst síra Baldvin þess fullviss, að þá muni Líf, Sóley Tromm og Ísafjarðar-Dóri fyrst verða alvarlega skelkuð þagar hann stæði fyrir dyrum úti heima hjá þeim.
-Þau munu þá skríða grénjandi með rennblautann botninn undir rúmin sín eins og taugabilaðir jólasveinar, sagði síra Baldvin, -og ekki þora undan þeim aftur fyrr en húsin vera rifin ofanaf þeim með með kúlu, kúbeini og sleggju, ahhaha! Ég hefi áður kveðið niður merkilegra púkastóð en þessi brjóstumkennanlegu grey.

Svo mörg voru þau orð, er útaf munni hins mikla kirkjuhöfðingja gengu við þetta hátíðlega tækifæri.

Deilt um kirkjuheimsóknir