Sá sem sparar vöndinn hatar son sinn

Á vísum stað segir, ,,að sá sem sparar vöndinn hati son sinn, en þeim sem hann elskar refasr hann" Þessi algildu sannindi þekkir herra Dale Garcia greinilega vel og með þau í huga hefir hann eflaust hringt í lögregluna til að vera opinber vottur að því þegar hann rassskellti dóttur sína og rækti þar með uppeldislega skyldu sína gagnvart telpukorninu. 

En það eru fleiri en herra Dale Garcia sem þekkja fyrrgreint heilræði og hafa í hávegum. Ein af þeim er frú Ingveldur. Þegar Kolbeinn eiginmaður hennar fer yfir strikið, sem gerist því miður oftar en æskilegt er, þá refsar hún honum með viðeigandi harðræði svo hinum skiljist að heigi að halda sér á mottunni. Hún hefir í nokkur skifti farið með karlóhræsið sitt útí almenningsgarð og flengt hann þar á beran botninn fyrir framan nefið á fjölda manns, ungum sem öldnum. Þá hefir frú Ingveldur slegið Kolbein í rot á klósettinu, í svefnherberginu, þvottahúsinu og eldhúsinu. Og þegar hún kom að Kolbeini í bílskúrnum í óviðurkvæmilegum holdlegum samskiftum við Indriða Handreð og Máríu Borgargagn sló hún þau öll í öngvit á staðnum. Þannig hefir frú Ingveldi tekist að halda manni sínum að mestu í skefjum á krítískum stundum þegar óeðlið sækir á hann á róttækan hátt.

Fékk lögreglu til að fylgjast með flengingu