Herferð lítilsigldra andlegra afturúrkreistinga

Bragð er af þá Bjössi finnur. Þegar Björn fann óbragðið af kræsingunum sem Ásmundur þingmaður byrlaði þjóðinni, tók hann sveistaulann umsvifalaust á kné sér og kaghýddi hann af margrómuðum íhaldsofsa, því til viðbótar vék hann að gáfnafari Ásmundar og gaf því grængolandi falleinkun. Svona eiga sýslumenn að starfa. Með snöfurmannlegum viðbrögðum sínum gegn vitleysisganginum í Ásmundi þingmann sýndi Björn að honum er ekki alls varnað.

En hvernig ætli því sannarlega góða fólki, múslimum á Íslandi, líði undir óþverradylgjum þeirra manna og kvenna, sem látið hafa sínar lægri hvatir hlaupa með sig í gönur með fáviskulegum og ruddalegum aðdróttunum í garð múslima á Íslandi, sem sumir hverjir hafa búið hér í fjölmörg ár? Ætli geti verið að þessu fólki finnist að það sé verið að ofsækja að ósekju? Að það fái sterkt á tilfinninguna, að í gangi sé herferð lítilsigldra andlegra anfturúrkreistinga af íslenskum uppruna sem vilji magna upp galdrafár gegn þeim svo það fái á tilfinninguna að því sé ofaukið í samfélagi með hinum ofuraríska, konungborna og tandurhreina kynstofni sem hér hokrar?

Og fyrst Björn okkar Bjarnason hefir gengið fram með góðu fordæmi og hirt samflokksmann sinn af gefnu tilefni fyrir kjaftæði og vitleysu, þá ættu skynsamir menn, hvar í flokki sem þeir standa, að taka á öðrum rasismabullurum með tveimur hrútshornum og sýni þeim fram á að skítkast þeirra og skætingur verði ekki liðinn. Eða hvaða foreldrar vilja að börn þeirra ausi nágrannann svívirðingum og rakalausum aðdróttunum?

Sakar Ásmund um fávisku