Ónotahávaði og skarkali, sem endar í langneðsta sæti, eða neðar

Jæja, svo að Salka Sól er ein af þessu lekaliði, sem gert hefir garðinn hvað frægastan uppá síðkastið. Fyrst svona er í pottinn búið er ekki annað að gera í stöðunni hjá þeirri veleðla dömu en að segja af sér og skammast sín. Það má heita hrollvekjandi ástand með þjóðinni, að nú getur aunginn þagað yfir neinu og svínaríið er algjört.

Um söngvakeppninni atarna er fátt gott að segja en þeim mun meira ljótt. Til dæmis eru fyrirbrigðin, sem okkur er sagt að séu sönglög, þannig úr garði gjörð, að þau valda velgju og hlandaulahrolli hjá áheyrendum og skilja aðeins eftir sig minningu um óljósan ónotahávaða eða skarkala án merkjanlegrar laglínu. Auðvitað er öllum sama hvaða sýnishorn af væmnu grénji er sent til keppni erlendis, nema hvað þjóðin vonar að framlag hennar lendi í langneðsta sæti eða jafnvel enn neðar.

Á heimili frú Ingveldar og Kolbeins Kolbeinssonar horfðu allir á söngvakeppnina og sýndist þar sitt hverjum. Brynjar Vondalykt var mest upplyftur af litlu telpunni, sem sögð er 16 ára en er í raun og veru 13 ára spurningastúlka, og leyfði sér fáheyrðan munnsöfnuð um lag, ljóð og flytjanda. Í sama streng tóku Óli Apaköttur og Haffi Frænka. En Máría Borgargagn tók afstöðu með einhverjum leppalúða, sem það kallar Björn Jörhund, með þeim orðum að hann væri svo getnaðarlegur að hann gæti auðveldlega barnað áttræða kerlingaskrukku. Frú Ingveldi og Kolbeini varð því miður sundurorða um fammistöðu Ragnhildar Steinunnar og frekjulegu kvinnunnar sem með henn var. Lauk rifrildinu með því að Kolbeinn kallaði eiginkonu sína ,,helvítis andskotans öfugugga" en frú Inveldur svaraði sínum misjafnlega elskaða eiginmanni og framsóknarmanni með því að hrinda honum inná gestasalerni og læsa hann þar inni.

Ljóstraði óvart upp leyndarmáli