Platvinstrigúmmíkallinn situr enn á Alþingi

Sjáum nú til. Þegar allt kemur til alls, er aungvu líkara en Ögmundur nokkur Jónasson, ef einhver man eftir þeim pilti, situr enn á Alþingi. Það þykir mér tíðindi. Ég hélt nefnilega, að Ögmundur þessi væri hættur alþingismennsku, hefði snáfað heim í sitt broddborgaralega umhverfi með það sem eftir er af skottinu á milli skjálfandi læranna. En nei ónei, þessi platvinstrigúmmíkall situr enn á Alþingi ásamt með fórbróður sínum, endeminu Steingrími J. Sigfússyni, sem af afrekaði það á löngum loddara- og lygaferli sínum í stjórnmálum að enginn vill þekkja hann heyra eða sjá nema örfáir kapítalelskir flokkseigendur VG.

En Ögmundur situr semsagt enn á þingi og hugleiðir náttúrupassa, sem nú er farið að kalla óprenthæfu orði, milli þess hann klórar sér með löppunum eða mænir á ljósakrónuna í Alþingishúsinu. Nær væri þessum hæfileikaríka leikara að gera sér ferð austur að Kerinu og velta andskotans rukkunarskúrnum, sem hann gerir sér tíðrætt um, ofaní botn Kersins og pissa síðan fram af kerbrúninni ofaná brakið af kofaskrattanum. Ekki efast ég um að lagsbræður Ögmundar, þau Steingrímur, Álfheiður og Svavarsfjölskyldan, já og Össur vinur hans, munu rétta sínum manni hjálparhönd við verkið og kyssa hann blíðlega á allar kinnar á eftir.

Hlálegast er þó, að flokkur Ögmundar og Steingríms er afar keimlíkur rukkunarskúrnum við Kerið, þröngur, ryðbrunninn og heldur hvorki vatni né vindum og á vart annað skilið en að fjúka fyrir björg eða hafna á ármótabrennu austur á Langanesi.

„Ólöglega rukkað undir blaktandi fána“