Jóhannes Ragnarsson

12.2.2015 | 17:08

Harmræn og ill tíðindi

Nú er þjóðin harmi slegin er hún horfir á eftir nokkrum af sínum fræknustu sonum og bestu framsóknarmönnum bak við lást og slá í mörg mörg herrans ár. Þegar gömlu, viðkvæmu Framsóknarmaddömunni, sem er svo vönd að virðingu sinni, voru borin þessi hræðilegu tíðindi sneri hún sér uppí horn í körinni og hágrét, enda allt annað en skemmtilegt að horfa á eftir börnunum sínum inná Litla-Hraun þar sem þeir verða vistaðir í hlekkjum innanum blóðþyrsta glæpamenn og hroðalega perverta. Þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig blessaðir drengirnir verða útleiknir eftir þá illvirkjahjörð þegar þeir sleppa út eftir fjölmörg ár. Svo er ekki ólíklegt að fangaverðirnir verði beinlínis mjúkir á manninn við veslings kaupþingshéðnana, hreyti í þá endalausum ónotum, berji þá og hrindi þeim í drullupollana á lóðinni innan við gaddavírinn og lúberji þá í einangrunarklefanum hvað eftir annað.

Og það vóru fleiri en gamla guðhrædda Framsóknarmaddaman og Halldór Ásgrímsson sem brustu í óstöðvandi grát við þennan viðbjóðslega dóm Hæstaréttar yfir Sigurði, Hreiðari, Magnúsi og Ólafi stórbónda og útvegsmanni að Miðhrauni I. Kolbeinn Kolbeinsson hné nötrandi niður við eldhúsborðið heima hjá sér þegar hann heyrði hina válegu frétt og liggur þar enn organdi og með ekkasogum, milli þess sem hann tvinnar saman svo djöfullegar bölbænir um Hæstarétt og sérstakan saksóknara að viðbúið er að gólfið muni sökkva undan honum. En inni í stofu sitja frú Ingveldur, Brynjar Vondalykt, Óli Apaköttur og fleira rétttrúað og gott fólk, svosem eins og Máría Borgargagn og Indriði Handreður og berjast við að drekkja sorg sinni í séníver og ákavíti, kannabisi, valíumlyfjum og kóki.