Í Edens fínum rann

Á laugardaginn síðasta skarst alvarlega í odda millum vinkvennana, frú Ingveldar og Máríu Borgargagns, og mátti maður ganga undir manns hönd að enginn var veginn eða myrtur í þeim ógnvekjandi svarragangi. Deilan hófst með því að Máría Borgargagn rifjaði upp meint hórdómsbrot sambýlismanns síns, Indriða Handreðar, með frú Ingveldi. Lýsti Máría með fáeinum vel völdum orðum lostalegu framferði frú Ingveldar og hvernig henni tókst að fá Handreðinn til við sig. Frú Ingveldur brást illa við vitnisburði vinkonu sinnar og sagði viðstöðulaust með höstugum róm frá þeirri hræðilegu upplifun, að koma að Máríu, Kolbeini og Brynjari Vondulykt, öllum berrössuðum, undir reinsróvernum úti í bílskúr í viðbjóðslegum kynferðisathöfnum, sem vóru svo viðbjóðslegar að sjálfum Erkidjöflinum í Helvíti hefði aldrei hugkvæmst þvílíkur hroði og óþverri.

Eftir þessi fyrstu orðaskifti vinkvennana hefði mátt ætla að þær sættust á jafntefli og viku samtali sínu að öðrum og viðkunnanlegri málefnum eins og aðförinni að Hönnu Birnu og múslímadaðri vantrúarmanna. En það var öðru nær. Máría Borgargagn stökk uppá nef sér útaf meintu ástarfari hennar, Kolbeins og Vondulyktarinnar í bílskúrnum og brá frú Ingveldi um kynvillu og öfuguggahátt af stærðargráður sem áður var óþekkt. Við þetta mótlæti elfdist frú Ingveldi kapp og þeytti eldhússtóli í átt að Borgargagninu, en missti marks og þaut stóllinn útum stofuglugga eftir viðkomu á kviðnum á Viggu Sleggju, sem skrapp í allri sinni lengd saman í hnút og kastaðist síðan endilöng á sófaborð, með annað brjóstið uppúr hálsmálinu, og setti um glös og flöskur og eina kókaínlínu sem átti að fara uppí nösina á Óla Apaketti. Síðan brast á allsherjarbardagi í húsinu.

Þegar orrahríðin hafði staðið drúga stund og mannfall enn drýgra, náði frú Ingveldur snöggu hálstaki á Viggu Sleggju og hótaði á sömu stund að hengja þessa andskotans ekkisens dræsu undir eins ef stríðandi aðilar legðu ekki niður vopn. Féll þá allt í ljúfa löð, en frú Ingveldur sleppti takinu af Sleggjunni, en gat þó ekki stillt sig um að hárreyta hana dálítið og sparka í hana um leið og hún hratt henni frá sér. Síðan sungu viðstaddir kvæðið þar sem ,,skandalarnir í Edens fínum rann" koma fyrir.

Hótanir og ökuskírteini til Vantrúar