Jóhannes Ragnarsson

27.3.2015 | 17:04

Eftir hverju eru raunverulegir vinstrisinnar að bíða?

Oft og mikið hef ég brotið heilann um hvernig háttað sé sálarlífi Steingríms J. Sigfússonar og þrengstu flokkseigendaklíkunnar kringum hann; hverskonar lið þetta sé þetta eiginlega og hvað því gangi til. Það liggur fyrir, að þetta fólk er furðulega lýgið og svikult, eignigjarnt og sjálfselskt. Það virðist ekki hafa neina aðra pólitíska hugsjón en sjálft sig og leggur sig í framkróka við allskonar hégóma og snobb. Þetta óheiðarlega og hvimleiða lið hefur lengi haldið sér á floti með lipru kjaftaviti og sjálfhælni og tekist með því að slá ryki í augu margra þeirra er síst skyldi.

Frá mínum bæjardyrum séð, er stjórnmálaflokkurinn Vinstrihreyfingin grænt framboð endanlega búinn að vera og ekkert annað eftir en að klára dæmið með því að leggja hann niður. Þetta fyrirbrigði á ekki lengur neinn tilverugrundvöll, og trúverðugleikinn er fokinn útí hafsauga og kemur aldrei aftur til baka. Þetta sjá allir menn aðrir en þeir sem eru blindaðir af afneitun á staðreyndir. Sama má segja um Samfylkinguna, þó ég þekki ekki eins vel til þar á bæ.

Og hvað ætla róttækir vinstrisinnar, sósíalistar, að gera þegar ljóst er að óvandaðir tækifærissinnar og illa gerðir karakterar hafa eyðilagt samtök þeirra með sjálfhælinni, sjálfsmiðaðri og svívirðilegri framgöngu sinni? Ætla þeir að láta gott heita og leyfa endemunum að halda enn um sinn áfram að fótumtroða hugsjónir þeirra um samfélag sameignar og jöfnuðar? Eða hvað? Eftir hverju er verið að bíða?