Varasöm hlandsprengja

Það má satt vel vera, að það hafi verið hamingjusprengja í Hörpu í dag, ég skifti mér ekki af því. Þó er vonadi, að ekki hafi verið sérlega mikið mannfall í þessara sprengingu og ennfremur að ekki fylgi mikilar þjáninga því, að springa í loft upp af hamingju og bíða bana af.

En til eru aðrar tegundir af sprengjum en hamingjusprengjur og ekki síður mannskæðar. Af því tilefni er ástæða til að vara við hlandsprengjum; það eru nefnilega ekki allir menn svo burðugir, að þeir þoli að lenda í þessháttar vítisvélum. Í því sambandi er vert að minnast Arnfreðs Indriðasonar (blessuð sé hans minning frá eilífð til eilífðar), en hann lenti í afrendri hlandsprengju og hlaut bana af.

Hlandsprengja sú er grandaði Arnfreði var tröllaukin, 173 kílógrömm að þyngd, eins og margföld hvelja, blárauð í framan og þegar hún hló frussaðist munnlögurinn útúr henni eins og brimlöður. Uppí bæli þessarar ógurlegu kvensniptar álpaðist Arnfreður heitinn og var borinn þaðan í brott andvana. Hlandsprengjan fyldi líkflutningamönnum til dyra og kvaddi þá með þeim orðum, að hinn látni, sem þeir væru með á börunum, hefði samt sem áður dugað sæmilega allt þar til að hún brá sér ofaná hann, þá hefði farið að dofna verulega yfir honum, og þegar hún gáði að var maðurinn orðinn helblár í framan og lífsandi hans horfinn veg allrar veraldar.

Hamingjusprengja í Hörpu

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 21.4.2015 kl. 23:23]

Þetta er heljar mikil hlandsprengja. Það er eins gott að vara sig á slíkum kvendum. Blessuð sé minning Alfreðs heitins Indriðasonar. Var hann framsóknarmaður ?

[Jóhannes Ragnarsson, 22.4.2015 kl. 07:14]

Já, Arnfreður sálugi var framsóknarmaður.