Jóhannes Ragnarsson

29.8.2015 | 10:23

Glæsileg dæmi um húsbóndahollar búrtíkur

Þetta með hundinn og hænsnin minnir óneitanlega á þá skemmtilegu þokkaiðju stjónmálaforingja okkar að sleppa búrtíkum sínum lausum við og við til að glefsa í óvini sína með tilheyrandi urri og gelti. Glæsileg dæmi um foringjahollar búrtíkur eru seppar á borð við Björn Val Gíslason, Hannes Hólmstein Gissurarson og Vigdísi Hauksdóttur. Ár og síð eru þessar tíkarvellur boðnar og búnar í að hanga í hælum þeirra, sem foringinn býður þeim, eða gera stykkin sín á tröppur þeirra frekar en ekki neitt.

Og búrtíkur foringjanna þurfa ekkert að óttast, lög um eyðingu dýrbíta og meindýra ná ekki yfir þær og ekki eru þær réttdræpar eins og vargfuglar á borð við sílamáf og veiðibjöllu. Búrtíkurnar eru nefnilega forréttindaskepnur, sem fá lof og aðra umbun húsbænda sinna fyrir að bíta, gelta og spangóla og eru í hávegum hafðar af meisturum sínum heimskum og illgjörnum.

Til að mynda hefir Kolbeinn Kolbeinsson, eiginmaður frú Ingveldar, það embætti af Framsóknarflokknum, að klappa búrtíkum gömlu Framsóknarmaddömunnar á trýnið í hver sinn sem þær spangóla heimsku sinni og ruddaskap yfir land og lýð. Ennfremur hefir Kolbeinn þann starfa, að leiða búrtíkur, sem ekki hafa staðið sig sem skildi í ránsferðum og ófrægingarátökum gömlu Maddömunnar, á bak við Framsóknarfjósið og lóga þeim þar og fleygja síðan hræjunum í fjóshauginn.