En um handtöku og fangelsun Lyngdalh-hjónanna ríkir grafarþögn

Það held ég fjandinn sjálfur megi vita hvervegna fimm menn vóru handteknir í heimahúsi í Breiðholti í dag. Sennilega hafa félagarnir gert eitthvað af sér, eða í að minnsta grunaðir um einhvern glæp. En af hverju lögreglupaurarnir þurftu að fara á fjórum bílum í heimsókn til mannanna er mér hulið, tvær bifreiðar hefðu dugað, jafnvel ein; það er vel hægt að koma fimm fót- og handjárnuðum delíkventum í skottið á steisjónsbíl.

Hinsvegar, og það er að sönnu miður, þá hefi ég aungva frétt séð um þann voðalega atburð, er átti sér stað síðastliðið vor, þegar átta rasssíðir og froðufellandi lögregludrjólar með lambhúshettur þurstu að tilefnislausu, og líklega með skambyssur og sprengjur í fórum sínum, inn á heimili Arnfreðs Lyndalh vörubifreiðararstjóra og eiginkonu hans og handtóku þau bæði og höfðu á brott með sér. Síðan hefir ekki neitt til Lyngdalh-hjónanna spurst, annað en það að þau sitji í einangrunarfangelsi. Ekki hafa þeim enn verið bornar á brýn nokkrar sakargiftir, og enginn borgar reikninganna þeirra meðan þau sitja inni, þannig að þau hafa hvorki þurft að játa neinu né neita.

Verulega syrti í álinn fyrir Lyngdalh-hjónunum í ágústmánuði þegar síra Baldvin tók að sér að leysa fangelsisprestinn af vegna sumarleyfis hans. Síra Baldvin hafði strax í fyrstu vitjun leyft sér að kalla þau hjón glæpahyski, úrhrök, mannleysur og pungrottur. Arnfreður og kona hans áttu auðvitað ekkert svar við boðskap síra Baldvins. Og þegar þessi tröllaukni afleysningaprestur fékk aungin svör né önnur viðbrögð, þá barði hann hjónin; hann sem sé leysti onum þau og flengdi þau eins og götustráka, sem framið hafa kirkjurán. Þett var aðeins fyrsta heimsókn síra Baldvins til Arfreðs og konu hans í fangelsið, en þeim fjögaði ört næstu daganna þar á eftir. Hvað um þau verður, er ómögulegt að segja, en eins og staðan er í dag munu þau varla losna úr fangelsinu fyrr en þau verða flutt dauð í líkkistu uppí kirkjugarð.

Fimm handteknir í Breiðholti