Málverkið sem aldrei varð málverk (Þegar heimskunnur listamaður brást viðskiptavini sínum)

Senn er liðið ár og dagur frá því frú Ingveldur lét heimskunnan listmálarameista draga upp portretmynd af sér. Sá heimskunni fór sér að aungvu óðslega, lét frú Ingveldi koma sér þægilega fyrir og sagði henni í leiðinn fáeina óviðeigandi brandara, sem lyktuðu öðru fremur af duldu, pervertísku klámi og viðbjóði. Svo dró karlófétið upp gulan blýant og tók til við að rissa upp teikningu af viðfangsefninu. Og þar er hinum heimsfræga listamanni lá nákvæmlega ekkert á, þá tók hann sér hvað eftir annað hvíld frá verki sínu til að bergja á áfengis- og kannabiseitri og saug amfetamín með til að fyrirbyggja að hann lognaðist útaf frá hálfköruðu listaverki.

En þegar þegar ódámurinn með gula blýantinn tók uppá að troða neftóbaki uppí báðar nasirnar, á eftir amfetamíninu, og í báðar varirnar og bað frú Ingveldi í leiðinni, að liggja sem gleiðast, því nú ætlaði hann að taka hluta verklauna sinna út á henni, þá stóð frú Ingveldur upp, hrifsaði til sín teikninguna og hvarf slagandi á braut.

Síðar sagði frú Ingveldur, að hún hefði aldregi upplifað annað eins upplifelsi og að sitja fyrir hjá heimskunna listmálarameistaranum. Það varð semsé aldrei neitt málverk úr fyrirhuguðu portreti, heldur aðeins eitt bölvað riss, sem vissuleglega sýndi frú Ingveldi og sálarástand hennar, meðan hún sat, eða öllu heldur lá, fyrir. Margir hafa reynt að ræna þessu myndlistarverki frá frú Ingveldi, því það er mál manna, að ekki fengist minna fyrir það á uppboði en 25 milljónir íslenskra króna. Sem betur fer hefir réttum eiganda tekist að verja mynd sína fyrir þjófum og öðru illþýði, en það hefi þó kostað fleiri bylmingskjaftshögg en frú Ingveldur kærir sig um að muna.

Á meðfylgjandi mynd má sjá teikninguna sem aldrei fékk að verða að málverki.

Heita fundarlaunum fyrir Erró verk