Predikun í Gemlufallssókn

Mikið er þetta nú dásamlegur vitnisburður hjá henni Jónu Hrönn. Það hlýtur eiginlega að vera ólýsanleg tilfinning fyrir konu, að hlaupa í spik af stressi í sjálfu miðju neyslukapphlaupinu, og linna ekki látum fyrr en hún er hætt að komast gegnum venjulegar dyr öðruvísi en að láta einhvern nærstaddan ýta á eftir sér, kanske með einhverju verkfæri. Þá er augljóst, að það er gríðarlega erfið lífsreynsla fyrir mjög digran prest, að stíga í stólinn og predika hófsemdarfullt líferni yfir sóknarbarnaskjátunum. En hver er svo sem ekki alsæll með sitt eða sín sérstöku áföll í lífinu?

Síðastliðinn sunnudag steig síra Baldvin, prestur í Gemlufallssókn, í stólinn og sagði sókanbörnum sínum til syndanna. Að venju var musteri síra Baldvins troðfullt útúr dyrum og kómust færri að en vildu. Síra Baldin lagði útaf kaflanum um kvenpresta í hinu nýja guðspjalli, sem hann hefir sjálfur samið. Og síra Baldvin var ekkert að tvítóla við efnið og hóf predíkun sína á þessum guðrækilegu orðum: - Þér faríséar og fúlmenni, sem eruð svo heillum horfnir, að þið hikið ekki við að skipa kérlíngar í prestsembætti, helst spikfeita kvenvarga, sem eru að minnstakosti jafn syndugir og þið! Með þessu framferði yðar, hafið þér smánað guðskristni í heiminum, rekið laungutaung framan í Jésú Krist frelsara vorn, og gert fyritlitlegt gys að Guði, skapara hymins og jarðar! Haldið þér máske, að Jésús frelsari minn og vinur hafi verið einhver breima kéllíngarskrukka með brjóstahaldara og ístrustrekkjara um sig miðjan? Er yður ekki sjáfrátt fyrir heimsku, rugli og villu? Það mætti halda það ...

Sannlega fóru sóknarbörn síra Baldvins heim til sín að messu lokinni, niðurbrotin, sum hágrátandi, en öll framúrskarandi skelkuð. Einstaka sóknarbarn lét sér í hug koma, að kæra predíkun síra Baldvins til lögreglunnar og byskubbsins, því hann hafði hótað að leggja hendur, sem í hans tilfelli eru hroðalegir sleggjuhrammar, á hvurn þann, sem vogaði sér að reyna að draga kvenprest, honum til aðstoðar í Gemlufallsprestakalli. - Ég læt engum líðast, hafði síra Baldvin öskrað á söfnuðinn, -að vanhelga guðshús mín í Gemlufallsþingum með öðru eins guðlasti og forsmán og svokallaður kvenprestur er, hvort heldur slík fígúra er grindhoruð eins og útigangsköttur eða svo sílspikuð, að fitutaumarnir seytla útúr munnvikjunum á henni.

Þjáðist af streituspiki

Athugasemdir

[Níels A. Ársælsson., 8.10.2015 kl. 20:42]

Þarna slóstu öll fyrri met; ætli biskupinn viti af þessu.. ? 

- Þér faríséar og fúlmenni, sem eruð svo heillum horfnir, að þið hikið ekki við að skipa kérlíngar í prestsembætti, helst spikfeita kvenvarga, sem eru að minnstakosti jafn syndugir og þið! Með þessu framferði yðar, hafið þér smánað guðskristni í heiminum, rekið laungutaung framan í Jésú Krist frelsara vorn, og gert fyritlitlegt gys að Guði, skapara hymins og jarðar! Haldið þér máske, að Jésús frelsari minn og vinur hafi verið einhver breima kéllíngarskrukka með brjóstahaldara og ístrustrekkjara um sig miðjan? Er yður ekki sjáfrátt fyrir heimsku, rugli og villu? Það mætti halda það ...

[Jóhannes Ragnarsson, 8.10.2015 kl. 21:45]

Byskubbinn veit, en þykist ekkert vita. Hún veit sem er, að hún hefir ekkert að gera í krumlurnar á síra Baldvini.

[Níels A. Ársælsson., 9.10.2015 kl. 00:36]

Kunnuglegt þetta með laungutaung 

[Jóhannes Ragnarsson, 9.10.2015 kl. 09:49]

Já, það er mjög kunnuglegt, en reyndar þó í örlítið öðru og skáldlegra samhengi.