Upplýst að ritarinn kann ekki að rita og þekkir mjög fáa bókstafi

Ljóst er að furðu kátleg staða er komin upp í einkennilegum samtökunum, sem kenna sig við skálfstæði. Það hefir nefnilega komið uppúr dúrnum, að þokkapilturinn, sem gengt hefir stöðu ritara samtakanna, kann beinlínis ekki að rita, með öðrum orðum: kann ekki að skrifa og þekkir víst ekki nema vel innan við fjórðung þeirra bóstafa, sem notaðir eru í íslensku máli. Þetta þykir víst ekki nógu gott afspurnar fyrir Sjálfstæðisflokkinn svo kallaða, eða sú er skoðun fáeinna sérvitringa í Flokknum, öðrum er fjandans sama um, og þeir eru miklu fleiri, hvort ritari Flokksins ólæs og óskrifandi, enda séu þeir á móti móti skrifræði.

Nú leikur eflaust einhverjum hugur á að vita hvernig á því stendur, að géníral-ritari Flokksins, Guðlaugur a. Þórðarson, skuli hafa náð eins langt og raun ber vitni innan hins aldunigna arðræðingjaflokks án þess að kunna að draga til stafs eða lesa á bók. Svarið við þeirri spurningu liggur vitaskuld í menningarstigi flokksmanna, sem ekki er beysið eins og gefur að skilja. Það var lítil telpa, ljóska á frumgelgjunni, sem kunngerði þingheimi lærdómsskort ritarans og fylgdi þeirri upplýsingu eftir með því að bjóða sig fram á móti ritaranum óritfæra.

Framhleypni og flumbrugangur litlu ljóskutelpurnar, hefir sem maður segir, hleypt illu blóði í marga landsfundarfulltrúa, sem geðjast ekki að einhverjum einskisnýtum tittlingaskít á borð við meint ólæsi og skriftarhömlun ritarans. Því miður vóru helstu stuðningsmenn Guðlaugs a. ritara, þeir Brynjar Vondalykt, Indriði Handreður og Óli Apaköttur, orðnir svo hræðilega drukknir þegar litla ljóskan steig á stokk og lýsti yfir framboði sínu gegn ritaranum. Af þeim sökum varð fátt um varnir hjá þeim óskrifandi og ólæsa þegar hann sá, að komist hafði uppum hann. Þess vegna, hefir Guðlaugur a. Þórðarson ritari arðræningjaflokksins lagt niður skottið, eins og Hanna Birna, og tekið til fótanna, burt af landsfundinum.

Áslaug Arna býður sig fram til ritara