Fyrirlestur í Kíwanísklúbbnum Kóralbassanum

Fyrir tæpum þremur árum, það var semsé á jólaföstnni 2012, að Kíwanísklúbburinn Kóralbassinn fékk frú Ingveldi til að halda fyrirlestur um nákvæmlega sama efni og Smartland Mörtu Máríu fjallar um að þessu sinni, þ.e. endaþarmsmök. Enn þann dag í dag, er öllum gjörsamlega hulin ráðgáta hvernig í ósköpunum á því stóð að hinn merki kíwanísklúbbur ákvað, að taka umrætt umfjöllunarefni á dagskrá; og jafnvel enn óskiljanlegra finnst fólki hversvegna þeim félögum kom til hugar að fá frú Ingveldi til að reifa málefnið á fundi þeirra. 

Frú Ingveldur mætti til leiks errileg að vanda. Hún lét félgsmenn kíwanísklúbbsins vita það starx í upphafi, að fyrirlestur hennar væri ekki kennslustund í klámi og því síður kynvillu, heldur vísindaleg umfjöllun um verðugt málefni. Að inngangi loknum vatt frú Ingveldur sér undir eins að kjarna málsins og tilkynnti þingheimi, að þeir skyldu ævinlega vara sig á því, að beina bröndum sínum að spýturössum, þeir hefðu ekki annað uppúr því en að fá flísar í bölvaða skaufana og kjölfar flísanna sýkingu, sem myndi draga þá til dauða, ef þeir gengjust ekki undir aflimun á sjúkrahúsi. Við þess orð brast á kurr í slanum og litu kíwanísfélagar hvurjir á aðra með ásökunarglampa í augum.

Þegar frú Ingveldur hafði mælt aðvörunarorðum sínum um spýturassana af munni fram, sagði hún þein til varnaðar söguna af hremmingum Líónsklúbbsins Fjallafjölnis, ris hans og fall. Það voru hræðileg örlög sem féllu þeim fjallafjölnismönnum í skaut. Upphafið að endalokum Fjallafjölnis hófst með því að ókennilegur krankleiki stakk sér niður meðal klúbbsfélaga og hafði þær afleiðinagar, að allar stoðir brustu undan klúbbnum og valt hann um koll og lá í svaðinu eins og padda, sem lent hefir á bakinu og á sér ekki viðreisnar von. Þegar svo var komið, varð Líónsklúbburin Fjallafjölnir að almennu aðhlátursefni og köstuðu gárungarnir rekunum yfir hræið með þeim orðum, að ragur væri sá er við rassinn glímdi.

„Er óhætt að stunda endaþarmsmök?“