Jóhannes Ragnarsson

29.12.2015 | 16:06

Því miður er Skonsukarlinn látinn fyrir allmörgum árum, en minning hans lifir

Ég trúi því, að Skonsukarlinn, vinur minn og félagi, hefði orðið hugsi ef hann hefði fengið að lifa þau tíðindi að skonsukerling nokkur væri komin fram á sjónarsviðið vestur í Amríku og að sú kvensa hefði hlotið nafnbótina fyrir að hafa látið hleypa gufudampi inní leggöng sín, sem sé skonsuna. Skonsukarlinn fékk afturámóti sitt skonsunafn fyrir fádæma elju við að baka skonsur útá sjó, hvort heldur var logn eða eða stóri stormur með tilheyrandi hafróti. En eitt er ég alveg viss um: Skonsukarlinn hefði aldrei tekið í mál að dæla vatnsgufu inná skonsuna á skonsukvendinu Gwyneth; hann hefði boðið henni uppá annað og betur trukkandi stöff, sá kvennamaður og kvennaljómi sem hann var í lifandia lífi.

Meðan Skonsukarlinn var og hét, barðist hann eins og ljón á móti nærbuxnanotkun kvenna. Hans kjörorð voru: ,,Til hvers að fara í nærbuxur essska? Það er bara til að úr þeim aftur, essska." Hann dáði mjög frú Ingveldi og Máríu Borgargagn fyrir einarðar tilraunir þeirra til nærbuxnaleysis, því þeim nægði aungvann veginn að frelsa gjeirvörturnar (free nipple)svo þær geru sér hægt um vik og frelsuðu skonsuna líka (free pússý) mönnum eins og Skonskarlinum til mikillar gleði og fölskvalausrar ánægju.

Og úr því að minnst hefir verið á frú Ingveldi og Máríu Borgargagn þá má geta þess að þær hafa gert gangskör að því að láta listamann búa til líkneski úr kopar af Skonsukarlinum. Það líkneski hyggjast þær reisa á Austurvelli á móts við Hótel Borg. Þannig vilja þessar góðu konur þakka Skonsukarlinum fyrir hans framlag til frelsunar þeirra líkamsparta sem borgaralegur heimóttarskapur hefir krafist að sé vandlega hulinn fataleppum. Frú Ingveldur og Máría Borgargagn áttu því láni að fagna á gelgjuárum sínum að kynnast Skonskarlinum, viðhorfum hans og undursamlegu frjálslyndi. En orðstírr deyr aldregi hveim er sér góðan getr.