Ef Isa og Grace kæmu hingað til að heilsa uppá Vantrúarmenn

Hann litli Jón skaut Gunnu systir sína
af sautján metra færi og tókst að hitta.
Þá sagði móðir hans hún stóra Stína:
,,Sá stutti verður einhvern tíma skytta."

Þetta ljóð þjóðskáldsins kom uppí hugann við lestur frásagnarinnar um stríðsstúfinn Isa Dare sem staðráðinn er í að skjóta villutrúarmenn um leið og hann verður nógu sterkur til að halda á byssu. Og móðir Isa er ekki síður síður með hugsjónir af lakara taginu því hennar heitasta ósk er að fá að skera hausinn af villutrúarmönnum. Þessi vígreifu mæðgini eru glæsilegt dæmi um hughraust fólk sem trúir á einkaframtakið og er tilbúið að láta verkin tala.

Og fyrst drengurinn og móðir hans eru albúin til að skjóta og skera villutrúarmenn austur þar eins og sauðfé, þá getum við rétt ímyndað okkur hvað þau væru vís til að gera ef þau kæmu til Íslands og fréttu af Vantrúarmönnum. Trúflokkurinn sem kallar sig Vantrú er sannarlega villutrúarflokkur sem Isa og Grace þætti ósköp gaman að hitta og þyrfti þá ekki að spurja að leikslokum því Vantúrarmenn eru blauðir og lítt vopnfimir. Sennilega myndu þeir allir sem einn leggja á flótta um leið og þeir yrði mæðginanna varir og skríða ýlfrandi niður í kjallarana heima hjá sér og þora aldrei þaðan út aftur.

„Stríðssnáðinn“ er breskur drengur