Ógæfa Hálfdáns varðstjóra

Svo var það Hálfdán lögregluvarðstjóri. Hann lét sér ekki muna um vaða með annarlegt blik í augum inní klefa til manna sem hann hafði stungið inn og ganga fyrirvaralaust í skrokk á þeim til að svala sadistískum hvötum sínum. Það var öllum sama um það nema föngunum sem hann lúskraði á, þeir voru iðulega eins og tætt hænurassgöt eftir meðferðina. Meira að segja lauk síra Baldvin lofsorði á frammistöðu Hálfdáns varðstjóra og sagði í jólapredikun að Hálfdán varðstjóri væri einarður maður og og fylginn sér og kynni öðrum betur að handleika glæpajúða og brennivínsberserki á þann hátt að þeiri myndu eftir því.

Einhverju sinni kom Hálfdán auga á kvenmannsbelg sem var ein á vafri á myrku síðkvöldi. Hann brá hart við og ók uppað hlið konunnar, handtók hana og varpaði henni í dýflissuna. Og þar sem hann var einn á vakt sótti hann íiní skáp fulla ákavítisflösku sem hann hafði tekið af drykkfelldu unglingskvikindi. Þegar hann hafði staupað sig hæfilega, flaskan orðin vel tæplega hálf, þókti honum tími til kominn að heimsækjast kvenvæfluna sem hann hafði handtekið.

Því miður fór heimsókn Hálfdáns varðstjóra í fangaklefann öll í handaskolum og hann lá rúmfastur á sjúkrahúsi í mánuð á eftir. Það kom nefnilega í ljós að hann hafði verið svo ólánssamur að handtaka frú Ingveldi sem hann þekkti ekki. Þegar Hálfdán hugðist leggja hendur á þennan óheppilega fanga tók frú Ingveldur illilega á móti og keyrði hann uppað vegg og sló hann í rot. Þegar Hálfdán raknaði úr öngvitinu hófst frú Ingveldur handa svo um munaði. Og þegar vinnufélagi Háfdáns kom að honum morguninn eftir þar sem hann lá á klefagólfinu var hinn einarði varðstjóri beinbrotinn á nokkrum stöðum, kraminn kýldur og auk þess niðurlægður á svo ósvífinn hátt, sem siðferðilega er ekki hægt að tíunda hér, að menn urðu dauðskelkaðir við að hlýða þá sögu. 

Óeðlileg samskipti við brotamenn

Athugasemdir

[Herbert Guðmundsson, 5.1.2016 kl. 21:13]

  Eiga þessar örsögur þínar erindi í umræðu?

  Væru þær ekki betur komnar í vinjettubók eða bækur?

  Ármann Reynisson hefur orðið langa reynslu og lifir skilst mér á vinjettunum án þess að trufla umræðuna á blogginu eða fésbókinni.

[Jóhannes Ragnarsson, 5.1.2016 kl. 22:03]

Hvað segirðu, trufla bloggin mín umræðuna þína á netinu? Það er ekki gott að hafa svoleiðislagað á samviskunni. En þvi miður fyrir þig Herbert, þá virðasts pistlarnir mínir eiga full erindi í þetta ástand sem þú kalla umræðu, því að þeir eru mikið lesnir og ég fæ reglulega góðar kveðju fyrir þá fra þakklátum lesendum. Þú getur sjálfur skrifað vinettubækur og reynt að pranga þeim inná fólk, ég tek ekki þátt í þessháttar apkattarlátum.

[Herbert Guðmundsson, 5.1.2016 kl. 22:40]

Þú, Jóhannes, truflar mig ekki agnar ögn. Ég rekst á afurðir þínar á einhverra mánaða fresti og hef engan heyrt né lesið af þessum aðdáendum þínum. Hef bara þennan smekk, að þú ættir erindi á öðrum vettvangi en blogginu. Svo nær það ekki lengra.

[Jóhannes Ragnarsson, 5.1.2016 kl. 23:02]

Það er nú þannig með bloggið að það les það enginn nema hann opni viðkomandi bloggsíðu. Ekki les ég blogg þerra sem mér geðjast ekki að. Svo einfalt er það nú. Þess utan eiga pistlarnir mínir fullt erindi inní þessa svokölluðu ,,umræðu" þó svo að þeir gangi þvert á allt þetta hundleiðinlega kjaftæði sem bloggarar og kommentarar bjóða uppá í belg og biðu allan sólarhringinn.