Jóhannes Ragnarsson

13.2.2016 | 20:30

En komirðu, karl minn! nærri, kynleg er menjagná

Heyr á endemi. Það er engin minnsta von til að meðlimir flokksráðs VG hafi minnstu hugmynd um hvað samfélagsbanki er, það er ekki fræðilegur möguleiki. Hinsvegar halda þessir loddarar að orðið ,,samfélagsbanki" sé ágætur frasi, stuttur og auðmunanlegur, og líklegt sé að hann gangi páfagaukslíka kjósendur. Svo tala þessar eiginir, og setja upp sérlega hannaðann gáfumannsvip, um ,,uppstokkun fjármálakerfisins" eins og flokkseigendurnir séu einkar vel að sér í kapítalískri fjármálaspeki. Hinsvegar minnast þessir tilberar ekki einu orði á nauðsyn þess að afnema hið kapítalíska þjóðskipulag, enda kunna þeir betur við sig við rúllettuborð kapítalismans en að vinna að sósíalismans.

En hæstum hæðum nær hræsnin og uppskafningshátturinn í ályktunardrasli Flokksráðs VG þegar farið er að fimbulfamba um að VG lýsi sig tilbúin að starfa með hvaða stjórnmálaflokki eða stjórnmálamanni sem er, sem vilji vinna að því að auka jöfnuð og hagsæld og byggja upp velferðarkerfi af norrænni fyrirmynd. Það er augljóst að ráðherrastólahórdómssýkin er kominn á sinn stað hjá Flokkseigendunum og þeir tilbúnir að leggjast með hvaða slordóna sem er ef þeir telja sig geta með hártogunum og hreinum lygum haldið því fram að slordóninn hafi komið eitthvað örlítið til móts við einstaka kröfur þeirra. Við sáum tilfæringar þessa óærlega fólks í síðustu ríkisstjórn, sem það af heimskulegri ósammfeilni sinni kölluðu ,,norræna velferðarstjórn" og jafnvel ,,vinstristjórn" þegar best lá á þeim í ruglinu.

Það er hörmuleg staðreynd að þó nokkur fjöldi af vel meinandi og hjartahreinu fólki heldur að Vintrihreyfingin grænt framboð sé sósíalískur flokkur, en því veldur einfeldningsháttur þess, hrekkleysi og þekkingarskortur á innviðum VG. Skáldið Þórbergur Þórðarson orti ódauðlegt kvæði um Esjuna og kvinnurnar, sem að breyttu beytanda lýsa stjórnmálafyrirbærinu VG ofurvel:

Esjan er yndisfögur utanúr Reykjavík.
Hún ljómar sem litfríð stúlka í ljósgrænni sumarflík.

En komirðu, karl minn! nærri, kynleg er menjagná.
Hún lyktar af ljótum svita og lús skríður aftaná.