Sennilega dáin úr uppgerð í köldu skúmaskoti

Sú var tíðn að læknar, skurðlæknar sem tannlæknar, reyktu tóbak inni á stofum sínum og voru jafnvel dálítið kenndir þegar þeir voru að starfa að sjúklingunum. Og svo merkilegt sem það er, þá drapst aunginn sjúklingur vegna áfengis- og tóbaksnotkunnar læknanna, en urðu þess í stað alsprækir og kenndu sér ekki meins í langann tíma á eftir. Þá má þess geta að fyrir daga heilsbótarmanna í hvítum sloppum á hvítmálaðri og sápuskúraðri stofu störfuðu ýmsar stéttir manna að lækningum svo sem eins og torflæknar, mykjulæknar og stólpíparar og unnu mörg eftirminnileg afrek við björgum mannslífa, - og vinna þau enn.

En nú virðist öldin önnur. Nú má læknir ekki lækna sjúkling, jafnvel þótt hann sé bráðveikur og að bana kominn, öðruvísi en að taka af sér höfuðfatið áður en lækningin hefst. Þvílíkur og annar eins déskotans þvættingur. Og rétt í þessu berast fréttir af læknisillyrmi, sem í þokkabót heitir ruddalegu rússnesku nafni, ef ekki úkranísku sem er öllu verra, sem bannað kvennmanni að vera með höfuðklút við að skera upp einhvern kláðagemling sem kominn var með skitupest. Það er eins og að banna mjaltkonu að stunda mjaltir með mjaltaklút á höfði. 

Ef heldur fram sem horfir mun altt að sjálfsögðu fara til fjandans og mannfólkið verða að fullkomnum aumingjum, ef ekki krypplingum vörtur á andlitinu og brodda uppúr bakinu. En sem betur fer var læknisnefnan með ruddalega rússneska nafnið rekinn úr starfi fyrir rassisma eða eitthvað þessháttar. Hinsvegar fer fáum sögum að kvennskurðlækninum með skupluna á höfðinu; sennilega hefir hún dáið úr uppgerð í einhverju skúmaskotinu, yfirbuguð til sálar og líkama.

Neitaði að fjarlægja höfuðklút