Áflogaseggur í vafasömum félagsskap

Aldregi, segi og skrifa aldregi, hefði manni dottið í huga að áflogaseggurinn Gunnsi Nelson léti bendla sig við jafn vafasaman pappír og óreiðusveininn Jústín Bíbir. En svo bregðast krosstré sem aðrir raftar og Gunnsi er genginn í björg sem aftaníoss afturúrsiglarans Bíbirs. Bíbir litli og pápi hans eru sem menn vita, en einkum þó kornungt kvenfólk, orðlagðir flugdólgar og drykkjurútar og kemst aunginn Íslendingur lífs eða liðinn með tærnar sem þeir feðgar hafa hælana í þeirri listgrein. Það verður að beina Gunnsa af þessari braut sem fyrst svo land og þjóð megi ekki líða fyrir. Og ekki bætir úr skák að Bíbríngurinn er blátt áfram óður kvennamaður þrátt fyrir að hafi ekki aldur til að þæfa kvennmann, hvað þá byskubsdóttur.

Það er sameiginlegur skilningur allra sem þekkja til Máríu Borgargagns að hún hefði, þá hún var á unga aldri, verðið auðunnin bráð fyrir Jústín Bíbir. Og þó hún sé í dag nokkuð komin til ára sinna, þá lagði hún land undir fót er hún frétti af Bíbirnun hér á landi síðastliðið haust og hafði uppá honum, og það sem meira er um vert þá hafði hún óleyfileg mök við hann og gekk í endurnýjun lífdaga á eftir. Máría Borgargagn fór sem sé eftir hin holdlegu samskipti við drengugluna atrana að viðra sig ákaflega upp við ungmenni sem höfðu ekkert til sakar unnið annað en verða vegi þessarar háskalegu konu. Það var ekki fyrr en eiginmaður hennar, sá margrómaði Indriði Handreður, tók af skarið og fékk náttúrueyðandi meðal handa Borgargagninu að um fór að hægast.

Af fyrrgreindu má ráða að okkar helsti áflogaseggur er á helti hálum ís að vera kominn í slagtog með helvískum Bíbríngnum. Nú verða yfirvöld landsins að koma í veg fyrir með öllum ráðum að hinn kanadíski hrellir komist nokkru sinni inní landið og nái að spilla hér allsherjarreglu með sínu skammarlega framferði og djöfulskap.

Gunnar Nelson dansar við „Sorry“