Lögregludagbókarskáldskapur

Í dagbókinni eru dásamlegar sögur,
sem Djöfullinn af ljúfu geði kenndi.
En karlinn orkti kvæði björt og fögur
um kerlinguna sem hann að lokum brenndi.
(Höf. EOS.)

Hinsvegar er skáldskapurinn, sem sagður er vera úr dagbók lögreglu og er um mannkerti sem átti að hafa hellt yfrum sig bensíni, napur, háðslegur og illkvittinn. Sá er orkti í lögregludagbókina er líklega ekki sannkristinn maður og trúlega slæmur innanum sig af skefjalausu svínaketsáti. Og dylgjunar um að bensínmaðurinn sé óþreyjufullur og taugabilaður hælisleitandi er af því tagi sem mannhatarar kunna að meta. Jamm og já ...

Lögregluskáldin liggja á feldi
lúin eftir þunga nótt.
Heimsækir þá gæinn geldi,
sem grénjaði af léttasótt.
(Höf. E. Brandenborg.)

Hótaði að kveikja í sér við Grensásveg