Landklöppin

Það tekur auðvitað á þegar verið er að brjóta sjálfa landklöpp Reykjavíkur, landklöppina sem borgin stendur á. Ef landklöppinni væri á einu augabragði kippt undan Reykjavík myndi 101 og nágrenni sökkva og aldrei nást upp afur. Þannig er nú það. En að vera að rexa og röfla útaf smá-banki í landklöppina er svo hallærislegt að engu tali tekur; það voru meiri skruðningar og ófriður í þessu punkti heimsins þegar Bjössi í Klöpp var uppá sitt besta og trampaði um götur miðbæjarins eins og hófaljón með skaflajárn á öllum. En fólk í dag er orðið svo vælið og skoðannalaust að til stórhörmungar má telja. Og þetta með titringinn hélt ég að kæmi öllum til góða fyrir nú utan að verslunarfólk hefir ekki nema gott af því að brúka heyrnarhlífar.

Um páskahelgina bar það til tíðenda, að Frans Mongóli heiðrað frú Ingveldi og Kolbein með því að heimsækja þau að heimili þeirra. Að vísu var Mongólinn drukkinn sem endranær, kvensamur og herskár. En sem betur fer fór þokkapilturinn Frans nokkrar villur vega þegar rafmagnstaflan í húsinu brann yfir og ljósin slökknuðu, því að í stað þess að fara undir fötin hjá frú Ingveldi, eins og hugur hans stóð til, lenti hann í misgripum á Brynjari Vondulykt og blátt áfram nauðgaði honum undir stofuborðinu í svartamyrkri. 

Ef til vill er orðum aukið að Frans Mongóli hafi nauðgað Brynjari Vondulykt því hann var ekki eins tregur í taumi og ætla mætti. Þegar frú Ingveldur kom loks með vasaljós og lýsti undir stofuborðið mætti henni einhver ófélegasta sjón, sem hún að eigin sögn hefir séð. Þetta var jafnvel viðbjóðslegra en þegar hún stóð Kolbein Kolbeinsson eiginmann sinn, Máríu Borgargagn og fyrrnefndan Brynjar Vondulykt að verki undir Landkrúsernum í bílskúrnum þeirra hjóna og er þá mikið sagt. Frú Ingveldur skakkaði auðvitað leikinn undir stofuborðinu, en þá tók Mongólinn upp jargansmikinn hníf og skaut honum af hendi í átt að frú Ingveldi, sem vék sér undan að bragði, og hafnaði hlífurinn í annarri rassakinn Trukka Fokk sem stóð í stórræðum með einhverri flækingspersónu sem slæðst hafði inní húsið.

„Við upplifum þetta sem ofbeldi“