Auðvaldsfryggð og framsóknarfriður

Merkilegt þegar spilltir kallar og heldur ógáfaðir heimta fryggð til að starfa. Með leyfi að spyrja: Starfa við hvern fjárann? Bjarga spillingunni, græðginni, sérhyglinni og skepnuskapnum frá truflun með kosningum strax? Þetta fryggðarsnakk Sigurðar Inga og hans nóta þýðir varla annað. En þeir munu auðvitað fjúka á haugana fyrr en þá sjálfa varir með allt sitt vafasama stigamannahjal og fryggð.

Eftir miðnætti þegar ró var kominn á lýðinn og Vigdís Hauks og Sigmundur litli farin að sofa, sáust Sigurður Ingi Bjarni Ben pissa í kross bakvið Alþingishúsið og staupa sig á mýrarskólpi úr vasapela á eftir. Þeir höfðu á þeirri stundu öðlast hinn eftirsóknarverða innri frið, eða öllu heldur fryggð, eða hvað það nú heitir.

Hvað um Ásmund Einar varð þegar brölti dagsins í gær var lokið, þann hinn sama og var að sálast svo úr róttækum kommúnisma að hann gekk í Framsóknarflokkinn, má Fjandinn einn vita enda hefir aunginn maður áhuga á þessháttar léttadreng og loddara. Sennilega hefir hann farið með geldingartengur sínar á fund Kolbeins Kolbeinssonar skrifstofustjóra og framsóknarmanns þeirra erinda að freista þess að gelda frú Ingveldi, eiginkonu Kolbeins.

Stjórnin fái frið til að starfa