Þeir lifa lengst ...

Þeir lifa lengst sem lýðum eru leiðastir, það á líka við um pólitískt líf manna og þá ekki síst platvinstripersónunnar Steingríms J. Sigfússonar. Steingrímur þessi er einn þeirra ólánsmanna sem komið hafa óorði á sósíalismann og vinstristefnu almennt með undirferli sínu, óheiðarleik og loddaramennsku. Ef þessi leiðindanáungi ætlar sér enn einn ganginn að framlengja sitt pólitíska líf  ætti hann að gera kjósendum þann greiða að gera það undir merkjum annarra flokka en þeirra sem kenna sig við alþýðu og vinstri. Framsóknarflokkurinn er fullgóður selskapur fyrir Steingrím, eiginlega fullkomið kjörlendi, sem og Sjálfstæðisflokkurinn.

Það vita held ég flestir sem vilja á annað borð vita, að Steingrímur ásamt með bútík sinni, Birni Vali, voru svæsnustu andstæðingar breytinga á kvótakerfinu í þingflokki VG og fengu því ráðið í samstarfi við auðvaldsblækurnar í Samfylkingunni að allar fyrirlætlanir manna um uppstokkun á fiskveiðistjórnuninni rann útí sandinn. Þá á Steingrímur heiðurinn að því að 5 þingmenn VG á síðasta kjörtímabili gáfu ekki kost á sér meir fyrir flokkinn og gengu úr honum, bara það eitt hefði átt að vera brottrekstrarsök fyrir þáverandi formann og varaformann VG.

Úti í snjónum flokkur frýs,
fána sviptur rauðum;
Steingrímur Jóhann göltur og grís
gekk að honum dauðum.

Þá er vert að minnast þess að Steingrímur barðist flestum harðara við að endurreisa Gamla Ísland kapítalistanna uppí gráðugar lúkurnar á núverandi ríkisstjórnarflokkum, sem verða Steingrími ævinlega þakklátir fyrir það ómak. Já, margfyrrnefndur Steingrímur er sannarlega sannkallaður vandræðamaður í íslenskum stjórnmálum, vargur í véum, minkur sem hið hið pólitíska meindýraeftirlit ætti fyrir löngu að vera búið að sjá við.

Steingrímur áfram

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 9.5.2016 kl. 12:59]

Ráð er að lesa orð gamals VG-félaga, Indriða Aðalsteinssonar, bónda á Skjaldfönn við Ísafjarðardjúp, í snarpri grein hans í Mbl. 24.2.2014: Opin­berunarbók Össurar. Þar segir hann m.a. (leturbr. hér):

• "En aftur til kosningavorsins 2009. Það tók ekki langan tíma fyrir sigur­vegarann S.J.S. að slökkva á vonum og væntum­þykju okkar þorra stuðnings­fólks VG til ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. Í sjónvarps­umræð­um kvöldið fyrir kjördag hafnaði S.J.S. því algerlega, að til greina kæmi að óska eftir viðræðum um ESB-aðild. 

• Orðrétt sagði hann við alþjóð: „Það samrýmist ekki okkar stefnu og við höfum ekkert umboð til þess.“ Hálfum mánuði síðar lagði stjórnar­fleyið frá landi með Brussel fyrir stafni og aðildarumsókn sem leiðarljós. Nýjum og áður óþekktum hæðum Íslandssögunnar í kosningaloforðasvikum hafði verið náð." 

Og eftir smá-sprett um Jóhönnu segir Indriði:

• "Hinn stjórnar„leiðtoginn“ S.J.S. lét ekki sitt eftir liggja í vígaferlunum. Hann hrakti Lilju Mósesdóttur og Atla Gíslason úr flokknum og flæmdi Ásmund Einar til Framsóknar. Ruddi síðan Guðfríði Lilju frá þingflokks­formennsku. Að skipan Jóhönnu dró hann Jón Bjarnason úr ráðherrastól og gerði hvað hann gat að leggja Ögmund að velli í Kragaforvali. 

• Í ársbyrjun 2012 er stjórnin í raun búin að missa þingstyrk til að koma málum sínum fram, enda klókindi hvergi að finna hjá forkólfum hennar sem töpuðu öllum sínum orrustum. 

• En að sögn Össurar var stritast við að sitja, þó að ljóst mætti vera að því lengur sem þessi „fyrsta hreina vinstristjórn“ héldi út, því sárgrætilegra víti til varnaðar yrði hún um alla framtíð."

Þannig skrifa gamlir, trúir VG-menn um sinn fallna "leiðtoga". 

[Jóhannes Ragnarsson, 9.5.2016 kl. 13:27]

Þetta er allt saman hárrétt og satt hjá félaga Indriða. Það eru aðeins staurblindir með þykkar leðurhlustir sem hafa ekki hæfileika til að sjá í gegnum Steingrím og flokkseigendahyskið í VG.