Annan eins óþverramunnsöfnuð hefi ég ekki í annan tíma heyrt eða séð á prenti

Andskotans ódó er þessi kvennmaður, ef kvennmann skildi kalla, Kata Præs heitir hún víst, og veitti ekki af að þvo trantinn á henni að innan með salernisbusta og grænsápu. Annan eins óþverramunnsöfnuð hefur maður ekki heyrt síðan síðutogarakarlanir og netabátajaxlarnir voru og hétu, en það er bráðum komin hálf öld síðan það var. Ég vona heitt til Guðs almáttugs að við hér á Íslandi eigum ekki neinar svona Kötur, - ég meina svona Kötur með kjaftinn í klobbanum. Meira að segja frú Ingveldur og Máría Borgargagn mundu aldrei láta sér svona orðbragð um munn fara og eru þær þó ekki neinar teprur í orðavali.

Það er hvurjum manni ljóst að ef svona orðræða og samtal verða plagsiður í fjölmiðlum þá mun siðmenning vor riða til falls og klámkjaftar og pervertistar taka völdin. Sjáíð þið fyrir ukkur Köturnar sem sitja á Alþingi Ísslínga taka uppá því að slá um sig með blautlegri orðræðu og samtali úr ræðustól löggjafarþingsins? (Það gæti svosem verið nógu gaman að sjá og heyra þær píslir klæmast eins og Kolbeinn Kolbeinsson gerir þegar hann er fullur.)

En fyrst minnst hefir verið á frú Ingveldi, þá er ekki úr vegi að segja frá því að hún fékk næstum því hjartaslag, blóðkreppusótt og krampaflog í morgun þegar hún heyrði þá á útvarpinu segja frá nýjustu skoðannakönnuninni þar se Da-Oddsson var með 13%. Hún varð að steypa í sig margföldum af brennivíni og margar róandi töflur til að ná andanum aftur og koma hjartslættinum á rétt ról. Svo ók hún á Reinsróvernum sínum þangað sem bækistöð þeirra sem skoðannakönnunina gerðu og tók peyjana þar í gegn. Hún lagði höndur á þá, lét þá finna fyrir hnúum og hnefum og kunngerði þeim að hún yrði mun harðhentari við þá ef ekki verður meira kjöt á beinunum í næstu könnun. Á eftir voru drengirnir á könnunarstofunni færðir á slysadeild og þeim veitt áfallahjálp.    

Fokdýrir titrarar óþarfir