Vér Íslendingar erum miklir menn og munum afgreiða andskota okkar af þéttri einurð

Þetta var ég búinn að segja ukkur: þið þekktuð ekki Ungverja, þetta eru dýr en ekki menn. Það var okkar ógæfa að lenda með þessum ódráttum í riðli því Ungverjar eru sannarlega ein villt þjóð, sem sér sig aldrei úr færi með að slá minni máttar utanundir hvenær sem færi gefst. Og þessi villudýr hikuðu ekki við að láta okkar drengi gera sjálfsmark og einn fjandinn rak löppina fyrir boltann þegar hann Eiður okkar ætlaði að skora í síðustu sekúndu og þar með höfðu Ungverjar tvö stig af okkur og kanski framhaldslíf eftir riðlakeppnina. Svo kórónuðu skepnurnar á áhorfendapöllunum lúalega framkomu sína með því að kasta sprengjum í piltnana okkar inni á vellinum. Þvílíkt andskotans hneyksli og skömm!

Nú er ekkert sem heitir ljótt, að við verðum að fara með vopnum á Ungverjana og sýna þeim að minnsta kosti í tvo heima, helst þrjá eða fjóra. Færeyingar og Austurríkismenn munu hjálpa okkur við að berja á kvikindunum og rífa niður landamæri þeirra að sunnanverðu svo að Ungverjaland fyllist af múslímskum flóttamönnum, sem munu glaðir láta eftir sér að reka Ungverjana öfuga suðrí Palestínu og Sýrland. Með þessu móti verður réttlætinu fullnægt.

Að yfirgangi Ungverja slepptum, þá þurfum vér Íslendingar að jafna um fleiri andstyggilega þjóðflokka. Til dæmis er tímabært að gera upp reikningana við Dani og Norðmenn fyrir hafa kvalið okkur af fullkominni sadistískri nautn samfleytt í hart nær 800 ár. Með vel útfærðri leiftursókn gætum við tekið þessar þjóðir og hneppt þær í ánauð í eins og 10 aldir, látið þá éta maðkað brauðmeti og pissað í ölið þeirra og barið þá með svipum og harðri skreið þangað til þeir skríða vælandi niður í öll tiltæk skúmaskot og þora aldrei út þaðan aftur. Vér erum miklir menn vér Íslendingar og oss munar ekki um að snúa fáeina illgjörðamenn vora niður á rassgatinu og gjalda þeim blóðrauðan belg fyrir alla þessa gráu sem þeir hafa löðrungað oss með.

Hentu blysum á völlinn

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 18.6.2016 kl. 22:18]

Jóhannes. Þú meinar: til hamingju Ungverjaland :)

Það er dyggð að kunna að samgleðjast í heiðarlegum leik, og styrkur að sætta sig brosandi við tap í heiðarlegum leik :)

Það er eins og mennskan og siðferðið hafi farið útaf réttu samfélagsbrautinni, í öllu sjálfumglaða tapsæringarkappinu? Eða hvað?

Vandinn við að vera skrýtin, er sá að maður skilur ekki það sem talið er eðlilegt. Ég er skrýtin, og skil ekki ofmetnaðinn og tapsærindin tilgangslausu.

Sumir verða aldrei fangelsuð flokksfórnarlömb, og ég er ein af þeim frjálsu furðufuglum. Og þakka fyrir það ríkidæmi hjartans.

M.b.kv.

[Jóhannes Ragnarsson, 20.6.2016 kl. 21:08]