Kónarnir undan Ástþórs hnefum hrukku þar allir tvist og bast

Ástþór Magnússon er kræfur karl og hraustur, það sást best í dag þegar hann tók hastarlega í hnakkadrambið á öðrum forsetaframbjóðendum og dustaði hér um bil úr þeim goluna í útvarpsþætti á Ríkisútvarpinu. Og þegar atgangurinn var hvað mestur minntu tiltekjur Ástþórs á viðlag í góðu sönglagi um Selsvararkappann Pétur Hoffmann: ,,Kónarnir undan Hoffmanns hnefum hrukku þar allir tvist og bast." Það var sem maður sæi andskota hins vígreifa forsetaframbjóðanda steypa stömpum og kútveltast undan atlögum hans og iljar Davíðs nema við loft í þessum harða slag en pils framboðskvennanna sviptast uppfyrir höfuð þeim.

Ekki var nóg með að Ástþór veitti frambjóðendunum ráðningu, heldur tók hann stjórnendur þáttarins svoleiðis í karphúsið að þeir skriðu þut ýlfrandi eins og hjartveikir hvolpar. Fyrir þessa vasklegu framgöngu verðskuldar Ástþór að verða næsti forseti íslenska lýðveldisins. Okkur vantar nefnilega mest af öllu vel herskáan friðarsinna með hyrndan hjálm á hausnum, skjöld á stærð við þokkalega skjaldborg, atgeir og reidda öxi. Ég verð illa svikinn ef ekki kemur á daginn, eftir hávísindalegar rannsóknir, að Ástþór sé afkomandi Þorgeirs Hávarssonar í beinan karllegg. En um Þorgeir þenna er sagt, að aldrei hefði hann um sína daga valið frið ef ófriður væri í boði.

Það verður hreint unaðslegt að fylgjast með Ástþóri þegar hann verður orðinn forseti og farinn leggja á ráðin og skipa fyrir verkum á Bessastöðum. Hann lætur þá væntanlega opna Þrælakistuna aftur til fyrri nota, sem og Svartholið, þar sem Jón Hreggviðsson og aðrir stórhættulegir bófar voru geymdir áður fyrr þangað til þeir voru hoggnir. Að minnsta kosti er góðrar skemmtunnar að vænta eftir embættistöku Ástþórs, og fregnir af vígaferlum hans og hvössum sendingum út fyrir landsteinana fanga athygli umheimsins.  

„Þú ert ekki að stýra hér“