Þeir hafa ekkert til sakar unnið

Ekki er mér kunnugt um að piltarnir í knattspyrnulandsliðinu hafi nokkuð það til sakar unnið að á þá sé klínt sama prjáli og til sið er að sæma askonar bófa, hálfbófa og hálfgildings vitfirringa. Orðudrasl úrkynjaðrar yfirstéttar er algjörlega óviðeigandi þegar snjallir íþróttamenn eru annarsvegar; ,,látum hina dauðu jarða þá dauðu" eins og litli sósíalistinn frá Nasaret sagði einhverju sinni á lífsleið sinnri stuttri. Betur væri við hæfi að alþýða landsins héldi umræddu landsliði dálítið og íburðarlaust hóf þar sem yfirstéttin, fjárglæframennirnir og hinir ágjörnu fjárplógsmenn væri víðsfjarri.

Þess má geta að bæði eigendur og ráðgjafar ríkisstjórnarinnar hafa komist að því, að árangur karlalandsliðsins í knattspyrnu sé eingöngu ríkistjórninni og einstökum ráðherrum hennar að þakka, ekki síst Sigmundi Dávíð, sem sleginn var af á dögunum, og Ragnheiði Elínu kraftaverkaráðherra. Nú síðast var einn af húskörlum Framsóknarfjóssins gerður, í áróðursskyni fyrir haustkosningarnar, að þjálfara hjá KR þó svo hann hafi minna vit á þjálfun en stríðalinn nautgripur. En spillingarglæpir eru nú einusinni þjóðaríþrótt og eftirlæti Framsóknarelítunnar.

Í dag, frá því snemma í morgun, hefir frú Ingveldur átt mjög annríkt við að leysa ráðgátuna um hver það var sem skeit í á forstofugólfið hjá henni. Kolbeinn maður hennar steig nefnilega ofaní óþverrann þegar hann hugðist fara til vinnu og hnaut við, hann var, skal ég segja ukkur, óstjórnlega timbraður og afréttarinn ekki farinn að hrífa þegar atburðurinn varð. Frú Ingveldur er þeirrar skoðunnar að hroðinn í andyrinu sé eftir einhvern framsóknarkvennmann, því þessháttar sleggur séu til alls vísar ef þær telja sig þurfa að hefna sín. 

Ættu að fá fálkaorðuna

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 4.7.2016 kl. 22:53]

Jóhannes. Svikafjármálakerfi heimsins þarf á því að halda að þú, ég, og fleiri einstaklingar, biðji almættið alvalda um að gera eitthvað friðsælt og vitrænt í málunum.

Það er nefnilega þannig að allt vald og vit er okkur gefið frá gefnu og umbeðnu almættinu.

Ég hef oft leyft mínum eigin hroka að ráða orðum í reiði minni. En ekki hefur sú tjáningaraðferð mín skilað neinu góðu, eftir því sem mér sýnist.

Kannski tímabært að siðmennta viskuorð og verk, til að ná betrunar-árangri í samfélaginu?

Það hafa allir sinn djöful að draga. Enginn er undanskilinn.

M.b.kv.