Steinbakur í steinbítskösinni

Þokkapiltur þessi Björn Steinbekk athafnamaður. Athafnamaður!!! Jahérnahér, farí helvíti! Guð forði okkur öllum frá athöfnum svona athafnamanna. Og seldi ókunnugu fólki aðgang að fótboltaleik í útlöndum fyrir morð fjár og hafi svo aunvann aðgöngumiða handa veslings fólkinu þegar það var búið að hafa fyrir því að fljúga til Frakklands til að horfa á Íslinga fara flikk-flakk á fótboltavellinum á móti Frökkum, sem er sannarlega góð skemmtun útaf fyrir sig. Í dag hefi ég rekist hér og hvar á netinu á fremur vondar, jafvel illhryssingslegar, umsagnir um Björn þennan Steinbekk og honum fundið flest allt til foráttu sem einn manngarm getur með góðu móti prýtt.

Þegar ég hafði velt Birni Steinbekk fyrir mér, prettum hans og ókristilegri ónáttúru, dálitla stund, kom upp í hugann fornvinur minn og skipsfélagi Kurt Steinbekk (mig minnir raunar að nafnið hans væri stafað Steinbeck). Kurt karlinn var alinn upp í Danmörku, átti íslenska móður en kunni ekkert í íslensku þegar hann kom fyrst til íslands rúmlega tvítugur. Þennan Steinbekk létum við rota steinbíta með rörbúti úti á sjó, en steinbítur er illskeyttur og ósamvinnuþýður þegar hann kemur sprelllifandi inná dekk og tilbúinn drepa hver þann er hann nær til. Þegar Steinbekkur danski var drukkinn í landlegum talaði hann óskiljanlegan hrærigraut af dönsku, íslensku og ensku og eitt sinn dó hann sælum áfengisdauða hálfur inni í borðsal en hálfur frammi á gangi svo ekki var hægt að ganga um skipið með góðu móti meðan honum þóknaðist að liggja þar í öngviti.

Nú er svo komið fyrir Birni Steinbaki, að þorri landsmanna hyggur að gott væri á þann þokkapilt að vera kastað óvopnuðum og berrössuðum niður í stíu fulla af nýdregnum, blóðgrimmum steinbítum. Þá myndi hann eflaust komast að því hvað það kostar að vera athafnamaður og selja sakleysingjum vöru sem ekki er til. Steinbítarnir, ef ég þekki þá rétt, munu með glöðu geði koma kauða í skilning um að slík sölumennska er ekki nema í meðallagi ábatasöm fyrir einn hugvitssaman athafnamann. 

Mun endurgreiða miðana

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 5.7.2016 kl. 00:21]

Jóhannes. Að lenda í kjaftinum á steinbít er á myndlíkingarmáli álíka eins og að lenda í okrandi og rænandi banka-innheimtumanna-sýslumannagini. Þeir sleppa aldrei!

Eigum við ekki að biðja almættið alvalda/alvitra/algóða um að leiðbeina blessuðum einstaklingunum sem ganga innheimtuerinda illra afla í nafni Stein-bítandi-"eitthvað"? Væntanlega viljum við öll umbeðna bót og betrun okkar og annarra villuráfandi jarðálfa?

Eða eru allir jarðálfar svo fullkomnir að þeir þurfa ekki umbeðna betrunarbót?

Veit að ég er frekar hundleiðinleg og ósamvinnu-múgæsingsþýð núna :/ Það verður að hafa það.

Það er frekar vandlifað svo öllum líki, í jarðálfaveröldinni "siðmenntuðu".

Aumur er óumdeildur maður, segir máltækið:)

M.b.kv.

[Magnús Sigurðsson, 5.7.2016 kl. 07:25]

Láttu mig þekkja þennan Steinbeck, hann er sannur öðlingur og athafnamaður sem rann blóðið til skyldunnar að útvega samlöndum sínum miða á stærsta viðburð íslenskrar knattspyrnusögu, enda má greina í fréttinni að hann var ekki síður svikin en þeir sem öngva miðana fengu.

En hvað sem öðru líður þá var nýr kafli skrifaður í knattspyrnusögu heimsins þetta kvöld þegar tvö sigurlið stóðu að loknum leik á vellinu, annað hafði unnið leikinn með hefðbundnum hætti 5-2 en hitt hjörtu heimsins, og hver hefði viljað missa af þesskonar viðburði.