Spennandi krossfeitisleikar framundan og Gvöndur Dansmær í fantaformi

Mikið var að fór að styttast í heimsleikana í Krossfeiti. Þetta eru nefnilega þeir heimsleikar sem öll heimsbyggðin hefir beðið eftir lengi - langalengi. Nú þegar biðin er loks á enda verða menn og konur svo ljómandi krossfeit að það glampar á rassakinnarnar á þeim í sólskininu. Já frú Ingveldur mín, nú mega öll Borgargögn heimsins fara að taka til í bölvuðu rassgatinu á sér - já og í hinum staðum líka.

En svo vikið sé að alvarlegri málefnum, þá er keppt í fjölmörgum greinum á krossfeitisleikunum, svo sem eins og krossfestingum, lessudrætti og hjólagreddu. Þá má ekki gleyma hinu guðdómlega öfuguggahoppi, eða kamartæmingunni orðlögðu. Það má búast við hörkukeppni í öllum greinum og líklega mannfalli, því lítið er gaman að krossfeitiskeppni ef aunginn er drepinn á slysalegan hátt.

Á heimskrossfeitisleikunum í Mesapótamíu í fyrra var okkar maður, Gvöndur Dansmær, frábærlega sigursæll, enda fæddur til óborganlegra afreka. Í ár verður Kolbeinn Kolbeinssons því miður víðsfjarri góðu gamni því hann er meiddur, varð fyrir heimilisofbeldi um leið og hann kom heim af evrópuleikum fótboltamanna í Frans, en Kolbeinn hefur undanfarin ár verið liðtækur í krossfeitinni. Í þokkabót er hinn hálfsálaði framsóknarmaður, Kolbeinn Kolbeinsson, svo hrottalega timbraður eftir hóruhúsaboðhlaupið í París, að af þeim sökum einum væri hann ókeppnisfær í rífa tvo mánuði.   

„Eins góð og ég get orðið“